Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι η πιο συχνή θυρεοειδοπάθεια και η πιο συχνή αιτία υποθυρεοειδισμού (υπολειτουργία του θυρεοειδή). Αποτελεί ένα αυτοάνοσο νόσημα που δημιουργεί μια μορφή φλεγμονής του θυρεοειδή με διήθηση του αδένα με λεμφοκύτταρα. Όπως σε όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα, ο ίδιος ο οργανισμός λόγω διαταραχής της κυτταρικής ανοσίας επιτίθεται στα ίδια του τα όργανα, δημιουργώντας αντισώματα. Συχνή είναι η συνύπαρξη της θυρεοειδίτιδας Hashimoto και με άλλα αυτοάνοσα όπως λεύκη, αλωπεκία, ερυθηματώδη λύκο, ρευματοειδή αρθρίτιδα, μυασθένεια, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, κοιλιοκάκη. Συνήθως προσβάλει γυναίκες, εμφανίζεται περίπου στο 3-5% του πληθυσμού και σε ηλικίες από 30 έως 50 ετών.
Γράφει η Ενδοκρινολόγος – Διαβητολόγος Ράνια Σκιώτη
Ράνια Σκιώτη
MD, MSc
Ενδοκρινολόγος
Διαβητολόγος
Τα αίτια της νόσου
Τα ακριβή αίτια δεν είναι γνωστά μέχρι σήμερα. Παρόλα αυτά, διάφοροι παράγοντες παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου όπως:
- Κληρονομικότητα: Τα άτομα που αναπτύσσουν θυρεοειδίτιδα Hashimoto συνήθως έχουν μέλη στην οικογένεια που πάσχουν από τη νόσο ή από άλλες αυτοάνοσες ασθένειες.
- Ορμονική συμμετοχή: Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto επηρεάζει περίπου εννιά φορές περισσότερο τις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες. Αυτό καταδεικνύει πως οι ορμόνες του φύλου μπορεί να αποτελούν αιτία εμφάνισης της νόσου.
- Υπερβολικό ιώδιο (υπεριωδίωση): Σύμφωνα με έρευνες, το υπερβολικό ιώδιο, ένα ιχνοστοιχείο που απαιτείται από τον οργανισμό για την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών μπορεί να προκαλέσει θυρεοειδίτιδα Hashimoto σε ορισμένα άτομα.
- Έκθεση σε ακτινοβολία: Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto έχει παρατηρηθεί σε άτομα που εκτέθηκαν σε ραδιενεργό ακτινοβολία ή σε άτομα που έχουν υποβληθεί σε ακτινοθεραπείες.
Διάγνωση
Η διάγνωση της νόσου επιβεβαιώνεται με την ανεύρεση αυξημένων επιπέδων αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων στο αίμα (θυρεοσφαιρίνη anti Tg, υπεροξειδάση anti TPO). Υπάρχουν όμως και ασθενείς με αρνητικά επίπεδα αντισωμάτων, αλλά με χαρακτηριστική υπερηχογραφική εικόνα. Το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς βοηθά στη διάγνωση της θυρεοειδίτιδας, αλλά και στον διαχωρισμό της από άλλες θυρεοειδικές παθήσεις. H θυρεοειδίτιδα Hashimoto μπορεί να συνυπάρχει και με όζους του θυρεοειδούς. Σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητη η διαφορική διάγνωση με κακοήθεια, εφόσον παρατηρηθούν ύποπτα χαρακτηριστικά
Συμπτώματα Θυρεοειδίτιδας Hashimoto
Η κυριότερη εκδήλωσή της είναι ο υποθυρεοειδισμός, αν και υπάρχουν περιπτώσεις που ο ασθενής περνά μια σύντομη υπερθυρεοειδική φάση. Οι κλινικές εκδηλώσεις του υποθυρεοειδισμού ποικίλουν από άτομο σε άτομο. Σημαντικό ρόλο παίζει η ηλικία του ασθενούς, η παρουσία άλλων νόσων, καθώς και η χρονική διάρκεια που έχει αναπτυχθεί. Τα συμπτώματα είναι ποικίλα και εξαρτώνται από τη βαρύτητα του υποθυρεοειδισμού. Τα συχνότερα συμπτώματα είναι: εύκολη κόπωση, μυϊκή αδυναμία, νωθρότητα, εναλλαγές διάθεσης, διαταραχές μνήμης και συγκέντρωσης, νοητική υστέρηση ή καθυστέρηση της ανάπτυξης (σε παιδιά), δυσκοιλιότητα, τριχόπτωση, διαταραχές εμμήνου ρύσης, οίδημα προσώπου. Όταν η θυρεοειδίτιδα Hashimoto συνοδεύεται και από αύξηση των διαστάσεων του θυρεοειδούς μπορεί να εμφανιστούν πιεστικά φαινόμενα σε διπλανά του όργανα (όπως την τραχεία ή τον οισοφάγο) με δυσκολία στην αναπνοή και στην κατάποση.
Θεραπεία της Ηashimoto
Ο υποθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με υποκατάσταση των θυρεοειδικών ορμονών, μελεβοθυροξίνη. Συνήθως, η θεραπεία λαμβάνεται για το υπόλοιπο της ζωής του ατόμου. Επίσης, συχνή είναι και η χρήση διαφόρων συμπληρωμάτων, καθώς και η αποφυγή κάποιων τροφών.
- Σελήνιο: είναι απαραίτητο για την ομαλή λειτουργεία του θυρεοειδή και την προστασία του από οξειδωτικές βλάβες.
- Λήψη βιταμίνης D: πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει συσχέτιση της έλλειψης βιταμίνης D με την υπολειτουργία του θυρεοειδή και της αυτοανοσίας.
- H λήψη σκευασμάτων ιωδίου: δεν έχει ευεργετική δράση στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto.
- Αποφυγή γλουτένης: σε κάποιες περιπτώσεις η θυρεοειδίτιδα Hashimoto μπορεί να συνυπάρχει με κοιλιοκάκη. Έτσι, μετά τον απαραίτητο έλεγχο συστήνεται κατά περίπτωση η αποφυγή της.
- Υδατάνθρακες: Λόγω του «κοιμισμένου» μεταβολισμού που συναντάται σε πολλές περιπτώσεις υποθυρεοειδισμού, συστήνεται το πρότυπο μεσογειακής διατροφής με μειωμένη λήψη υδατανθράκων.
Ο θυρεοειδής είναι ένας από τους σημαντικότερους ενδοκρινείς αδένες, υπεύθυνος για τον μεταβολισμό, καθώς και την ομαλή λειτουργία όλων των ιστών και των οργάνων του σώματος. Καθετί που δρα ενάντια στη λειτουργία του μπορεί να επιφέρει σημαντικές αλλαγές σε όλο τον οργανισμό.
Ο γρήγορος ρυθμός ζωής, το άγχος, καθώς και η κακή διατροφή μπορούν να πυροδοτήσουν πλήθος αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως τη θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Για τον λόγο αυτό, είναι σημαντική η παρακολούθηση από τον ενδοκρινολόγο σας για συμβουλευτική και θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου.
Από την Ενδοκρινολόγο – Διαβητολόγο Ράνια Σκιώτη
