Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους της δημόσιας υγείας στην πλειοψηφία των αναπτυγμένων χωρών. Πρόκειται για μια επείγουσα υπόθεση καθότι ένα στα πέντε παιδιά είναι παχύσαρκο, ποσοστό το οποίο αυξήθηκε δραματικά μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια.
Τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά αντιμετωπίζουν τους ίδιους κινδύνους που ισχύουν και για τους ενήλικες. Οι συνηθέστερες παθήσεις στα παιδιά που μπορούν να αποδοθούν σε σημαντικό βαθμό στην παχυσαρκία, είναι η αρτηριακή υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία, ο διαβήτης τύπου 2, η υπνική άπνοια και ορθοπαιδικά προβλήματα.
Στην χώρα μας συγκεκριμένα, περισσότερο του 20% των παιδιών ηλικίας 7 έως 11 ετών είναι υπέρβαρα ή/και παχύσαρκα.
Τι κάνουμε λάθος?
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διατροφή των παιδιών έχει αλλάξει σημαντικά κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκατιών,ως δείγμα του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Ζούμε σε μια κοινωνία της οποίας πολλά στοιχεία συντελούν στην έξαρση της παχυσαρκίας: πλήθος τροφών με υψηλά λιπαρά που είναι διαθέσιμες παντού και ανά πάσα στιγμή σε χαμηλό σχετικά κόστος, η επιθετική διαφήμιση τέτοιων τροφίμων, η εγκατάλειψη της μεσογειακής δίαιτας και της φυσικής άσκησης.
Τα αίτια εμφάνισης της παιδικής παχυσαρκίας είναι πολλά και διαφορετικά. Αναγνωρίζουμε ωστόσο δύο από αυτά ως τα πιο σημαντικά: τις λανθασμένες διατροφικές επιλογές και συνήθειες και τη μειωμένη σωματική δραστηριότητα.
Αντιμετώπιση Παιδικής Παχυσαρκίας – Τι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα?
Η αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας απαιτεί ιδιαίτερη υπομονή και κατανόηση, αφού αφορά ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο τμήμα του γενικότερου πληθυσμού. Χρειάζεται η εφαρμογή διαφορετικών τεχνικών από εκείνες που κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί στους ενήλικες. Οι βασικές αρχές ωστόσο παραμένουν οι ίδιες: Μείωση του συνολικού αριθμού θερμίδων που καταναλώνονται ημερισίως και αύξηση της φυσικής δραστηριότητας.
Η επιτυχία της προσπάθειας αυτής έγκειται στην αλλαγή των συνηθειών και της συμπεριφοράς του παιδιού αλλά και ολόκληρης της οικογένειας. Μόνο τότε η πρόληψη και ανιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας είναι πραγματικά αποτελεσματική και συνεχής.
Είναι πολύ σημαντικό να δράσουμε στο ευρύτερο περιβάλλον του παιδιού όσο νωρίτερα γίνεται, ούτως ώστε να βρίσκεται σε μια ηλικία στην οποία είναι ακόμα δυνατό να αλλάξει τις συνήθειές του. Η ηλικία από 5-12 χρονών κρίνεται η πιο κρίσιμη καθότι το παιδί είναι πιο δεκτικό στις συμβουλές που του παρέχουμε τόσο σε θέματα εκπαίδευσης όσο και διατροφικών γνώσεων.
Από τη παιδοδιαιτολόγο Ελένη Κουή
