Νέες ενδαγγειακές θεραπείες
Έχει υπολογιστεί πως η στυτική δυσλειτουργία αφορούσε σε 152 εκατομμύρια άνδρες το 1995, παγκοσμίως, ενώ ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σε 322 εκατομμύρια άνδρες το 2025. Πολύ πιο ενδιαφέρον είναι ότι η εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας εξαιτίας κακής αιμάτωσης μπορεί να είναι ένα πρώιμο σημάδι στεφανιαίας νόσου, καθώς 46% των ασθενών αυτών εμφανίζουν προβλήματα στύσης. Αυτό σημαίνει ότι ασθενείς με διαβήτη, υψηλή χοληστερίνη, χρόνιοι καπνιστές ή με υψηλή αρτηριακή πίεση θεωρούνται αυτόματα ασθενείς υψηλού ρίσκου για στυτική δυσλειτουργία λόγω αποφράξεων των αγγείων που αιματώνουν το πέος.
Ο Kαθηγητής Αγγειοχειρουργικής Θεοδόσιος Μπίσδας μας μιλάει για την στυτική δυσλειτουργία, τα αίτια αλλά και τις νέες ενδαγγειακές θεραπείες.
– Πόσο συχνή είναι η στυτική δυσλειτουργία και πού οφείλεται;
Είναι ένα συχνό παθολογικό εύρημα σε άνδρες άνω των 40 ετών που σταδιακά έχει αναχθεί σε ένα πολύ σοβαρό παγκόσμιο πρόβλημα υγείας και μειωμένης ποιότητας ζωής, λόγω της σταδιακής γήρανσης του ανδρικού πληθυσμού. Οι αιτίες είναι πολλαπλές αλλά μπορούν να συνοψιστούν κυρίως σε αιτίες που προκαλούν κακή αιμάτωση του πέους ή σε αιτίες που οδηγούν σε αδυναμία συσσώρευσης ή διατήρησης του αίματος σε αυτό.
– Πώς αντιμετωπίζεται;
Μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς με τη σύμπραξη ουρολόγων/ανδρολόγων και ειδικών στην ενδαγγειακή χειρουργική.
Με τον κλασσικό θεραπευτικό αλγόριθμο, όπου μετά από τη διενέργεια ενός triplex της πεϊκής αρτηρίας μπορεί ο θεράπων ουρολόγος/ανδρολόγος να διακρίνει εάν υπάρχει υπόνοια κακής αιμάτωσης. Σε αυτούς τους ασθενείς χορηγούνταν ειδικά φάρμακα (αναστολείς φωσφοδιεστεράσης τύπου 5), στα οποία ένα μεγάλο μέρος των ασθενών παραμένει ανθεκτικό ή λόγω στεφανιαίας νόσου δεν επιτρέπεται να τα λάβει. Το επόμενο βήμα είναι η διενέργεια ενδοπεϊκών ενέσεων με αγγειοδιασταλτικές ουσίες από τον ίδιο τον ασθενή. Σε μερικούς ασθενείς, ιδιαίτερα σε διαβητικούς που έχουν αποφράξεις στα πολύ μικρά αγγεία, διενεργούνται κρουστικά κύματα πέους με σκοπό τη δημιουργία νέων αγγείων. Η τελική λύση είναι η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης που θεωρείται ο «χρυσός κανόνας» στη χειρουργική αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας.
– Ποια είναι όμως γιατρέ, η νέα επαναστατική μέθοδος και πώς συμπληρώνει τον αλγόριθμο;
Η νέα μέθοδος βασίζεται στην αξιολόγηση των μεγάλων και μεσαίων αγγείων που αιματώνουν το πέος μέσω της διενέργειας αξονικής αγγειογραφίας των αγγείων της λεκάνης του ασθενούς αμέσως με την εμφάνιση της στυτικής δυσλειτουργίας ή κατά τη διάρκεια των προαναφερόμενων θεραπειών. Η αρτηρία που αιματώνει το πέος είναι η έσω λαγόνιος αρτηρία και ο κλάδος αυτής που ονομάζεται έσω αιδοιϊκή αρτηρία. Σε περίπτωση που υπάρχει στένωση ή απόφραξη των αγγείων που φτάνουν μέχρι και τα 2 χιλιοστά, μπορεί
ο αγγειοχειρουργός να ανοίξει τα αγγεία αυτά ελάχιστα επεμβατικά, με ειδικά μπαλόνια τα οποία έχουν φαρμακευτική επικάλυψη ώστε να εμποδίσουν μελλοντική απόφραξη. Η αύξηση της αιμάτωσης του πέους οδηγεί σε βελτίωση της στύσης, σε συνδυασμό με την παράλληλη συνέχιση της φαρμακευτικής θεραπείας ή των κρουστικών παλμών για 3 έως 6 μήνες.
– Ποιος είναι ο ρόλος του διοξειδίου του άνθρακα στη διάγνωση και θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας;
Σε περιπτώσεις που οι αρτηρίες που αιματώνουν το πέος δεν εμφανίζουν αποφράξεις και παρά τη χρήση κρουστικών παλμών δεν υπάρχει βελτίωση της στυτικής δυσλειτουργίας, είναι πολύ πιθανή η ύπαρξη της λεγόμενης ίνωσης του σηραγγώδους σώματος. Η διαγνωστική αγγειογραφία με διοξείδιο του άνθρακα μπορεί να επιβεβαιώσει την ύπαρξη ίνωσης και να διευκολύνει τους θεράποντες ουρολόγους/ανδρολόγους στη γρηγορότερη κι αποτελεσματικότερη επιλογή της σωστής θεραπείας (χρήση ενδοπεϊκής πρόθεσης).
