Περίπου 300.000 Έλληνες αντιμετωπίζουν πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας, ωστόσο ελάχιστοι είναι αυτοί που επισκέπτονται τον γιατρό τους για να εξεταστούν. Αποτελεί θέμα ταμπού για έναν άνδρα, ενώ όλοι συμφωνούν πως αποτελεί βασικότατο παράγοντα για μια καλή ποιότητα ζωής!
ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η στυτική δυσλειτουργία είναι η μη ικανότητα επίτευξης, ή διατήρησης μιας στύσης αρκετά σκληρής, ώστε να επιτρέπει τη διείσδυση ή και να διατηρεί τη σκληρότητα του πέους μέχρι τον οργασμό. Περίπου το 20% των ανδρών υποφέρει κάποια στιγμή της ζωής τους από στυτική δυσλειτουργία. Η επίπτωση της δυσλειτουργίας αυξάνεται με την ηλικία. Το 4% περίπου των 50άρηδων και το 17% των 60άρηδων βιώνουν μια ολική ανικανότητα επίτευξης στύσης, ενώ η επίπτωση της στυτικής δυσλειτουργίας αυξάνεται κατακόρυφα, στο 47%,για τους άνδρες άνω των 75 ετών. Αντίθετα με ότι πιστεύουμε οι περισσότεροι, δεν είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της διαδικασίας της γήρανσης, από τη στιγμή που είναι θεραπεύσιμη σε κάθε ηλικία.
Το βασικό όργανο της στύσης είναι το πέος το οποίο αποτελείται από τα δυο σηραγγώδη σώματα δεξιό και αριστερό καθώς και το σπογγιώδες σώμα της ουρήθρας. Εξωτερικά το πέος καλύπτεται από τον ινώδη χιτώνα ο οποίος επίσης συμμετέχει στην σκληρότητα του πέους και τον καθορισμό του σχήματος του. Ουσιαστικά η στύση είναι ένα σύνθετο νευροαγγειακό φαινόμενο, όπου ο βασικός νευροδιαβιβαστής του είναι το μονοξείδιο του αζώτου.
ΑΙΤΙΑ
Ο συνήθης ύποπτος είναι η ανεπάρκεια του αρτηριακού δικτύου του πέους συνέπεια της ανάπτυξης αθηρωματικών πλακών στις αρτηρίες του, που μπορεί να αντανακλά μια γενικευμένη αγγειακή διαταραχή. Η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να αποτελεί προάγγελο στεφανιαίου επεισοδίου το οποίο εκδηλώνεται συνήθως μέσα σε τρία με πέντε έτη .
Η στυτική δυσλειτουργία οφείλεται γενικά σε ψυχολογικά ή και οργανικά αίτια. Σε νεαρές ηλικίες τα ψυχογενή αίτια υπερτερούν και μετα την ηλικία των 50 ετών υπερτερούν τα οργανικά αίτια σε ποσοστό 80%. Τα συχνότερα αίτια είναι το μεταβολικό σύνδρομο (Σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, καρδιαγγειακές παθήσεις, παχυσαρκία) κάπνισμα, ναρκωτικές ουσίες, ορμονολογικές διαταραχές, νευρολογικές παθήσεις και χειρουργικές επεμβάσεις στην πύελο.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Βασικά στοιχεία που πρέπει να παρατηρήσει ένας άνδρας που υποψιάζεται ότι «κάτι δεν πάει καλά» είναι η παρουσία ή απουσία φυσιολογικών πρωινών ή/και νυχτερινών στύσεων, η ξαφνική έναρξη του προβλήματος και η συσχέτιση του με κάποιο στρεσογόνο γεγονός της προσωπικής του ζωής καθώς και η παρουσία φυσιολογικών στύσεων μετά από σεξουαλικό ερεθισμό. Το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι η συζήτηση του προβλήματος του με κάποιον ανδρολόγο ο οποίος μετα από κλινική εξέταση και λήψη ιστορικού θα προγραμματίσει τις εργαστηριακές εξετάσεις που θα αναδείξουν την αιτία του προβλήματος ή θα αποκλείσουν κάποια οργανική διαταραχή, για να λάβει ο ασθενής σωστή, στοχευμένη και επομένως αποτελεσματική θεραπευτική αγωγή.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι διάγνωση της στυτικής δυσλειτουργίας ξεκινάει αρχικά από τον ίδιο τον ασθενή, ενώ ο ουρολόγος/ανδρολόγος αναλαμβάνει την αναγνώριση του υπεύθυνου αιτίου με σκοπό την αντιμετώπιση του. Ο προτεινόμενος εργαστηριακός έλεγχος περιλαμβάνει τη γενική αίματος, τις βασικές βιοχημικές εξετάσεις, πλήρες λιπιδαιμικό προφίλ και ορμονολογικό έλεγχο (μέτρηση τεστοστερόνης και προλακτίνης.)
Ειδικές διαγνωστικές εξετάσεις ακολουθούνται από τον ουρολόγο όπως το triplex πέους, η καταγραφή της νυχτερινής στύσης και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως η συραγγομετρία /συραγγογραφία.
ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ
Η στυτική δυσλειτουργία είναι μια διαταραχή που αντιμετωπίζεται. Πολλές μέθοδοι αντιμετώπισης είναι διαθέσιμες και περιλαμβάνουν τη φαρμακευτική με τους αναστολείς φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (σινδεναφίλη, ταδαλαφίνη, βαρντεναφίλη). Παράλληλα όμως θα πρέπει να ακολουθούνται και γενικά μέτρα, όπως απώλεια βάρους (κυρίως στους ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο) περιορισμός λιπαρών και κορεσμένων στην διατροφή, περιορισμός του καπνίσματος και άσκηση (20 λεπτά γρήγορου βαδίσματος έως ο ασθενείς να ιδρώσει). Θεραπείες δεύτερης γραμμής αποτελούν η εφαρμογή ενδοσυραγγωδών ενέσεων αγγειοδραστικών ουσιών ή τρίτης γραμμής με πεικές προθέσεις. Νέες μέθοδοι έχουν εφαρμοστεί με τη χρήση των κρουστικών κυμάτων με σκοπό την αύξηση της αιματικής ροής στις πεικές αρτηρίες
Η στυτική δυσλειτουργία που «χρονίζει», ιδιαίτερα όταν αυτή αποτελεί πρώιμο σύμπτωμα στεφανιαίας νόσου, δεν είναι ένα πρόβλημα που αρκεί να το «κουκουλώσουμε» και να ζούμε με αυτό. Οφείλουμε στον εαυτό μας να το αντιμετωπίσουμε έγκαιρα για να δοθεί η ευκαιρία να τροποποιηθούν οι παράγοντες κινδύνου και να αναστραφεί έτσι η εξέλιξη μιας γενικευμένης αγγειοπάθειας.
Από τον Ουρολόγο-Ανδρολόγο Στυλιανό Κοντό.
