Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος και ενδεχόμενη ρήξη του, απαιτούν μια διαφορετική προσέγγιση, όταν αφορά παιδιά ή έφηβους.
Γνωρίζουμε καλά πόσο σημαντικό είναι να παραμείνει άθικτη η επίφυση ανάπτυξης ,ειδικά σε μια περιοχή όπως το γόνατο, που αναλαμβάνει πάνω από 70% της ανάπτυξης του κάτω άκρου.
Ο μηχανισμός τραύματος είναι σε γενικές γραμμές ο ίδιος με του ενήλικα, συμβαίνει δηλαδή κυρίως κατά την άθληση, σε μια κίνηση pivot.
Η κλινική εξέταση θα είναι η ίδια ,με την διαφορά ίσως πως θα περιμένουμε μια μεγαλύτερη χαλαρότητα των συνδέσμων, ειδικά στο πρόσθιο συρταρωτό και ειδικότερα στα κορίτσια.
Παρακλινικά θα πρέπει ,σε σοβαρή υποψία να γίνει μαγνητική τομογραφία, για να επιβεβαιωθεί βλάβη του ΠΧΣ ,αλλά και ενδεχόμενη ρήξη του ΕΣΩ μηνίσκου.
Αυτή άλλωστε αποτελεί και την μόνη ένδειξη άμεσης χειρουργικής θεραπείας(στο πρώτο τρίμηνο δηλαδή) κατά πολλούς, σε ηλικίες 10-16 χρονών.
Ενώ η τάση γενικά στα παιδιά είναι να εφαρμόζουμε συντηρητικές θεραπείες, πολλές και σημαντικές μελέτες (GRAF,MIZUTA)δείχνουν πως στις περισσότερες περιπτώσεις
θα εμφανιστεί αστάθεια του γόνατος, ρήξη μηνίσκου και αργότερα ακόμα και οστεοαρθρίτιδα.
Συνεπώς έχουν αρχίσει οι ορθοπεδικοί χειρουργοί να είναι όλο και πιο επιθετικοί στις ενδείξεις τους σε αυτό το θέμα.
Όσον αφορά την χειρουργική θεραπεία μπορεί να γίνει, τηρώντας κάποιους βασικούς κανόνες ,εφόσον θέλουμε να δημιουργήσουμε το tunnel μας ενδοαρθρικά.
Πρέπει πρώτον αυτό να μην ξεπερνά το 12% της διαμέτρου της επίφυσης, σε επίπεδο μηριαίου οστού και κνήμης.
Δεύτερον, πρέπει το μόσχευμα να είναι πιο κάθετο απ’ότι στον ενήλικα στο επίπεδο της κνήμης, έτσι ώστε να γίνει η σταθεροποίηση του με αγκράφες, συνήθως, σε απόσταση ασφαλείας από το κνημιαίο κύρτωμα και άρτα την επίφυση.
Οι τεχνικές ”over the top”, αν και πολλά υποσχόμενες αρχικά ,δείχνουν σιγά σιγά να χάνουν έδαφος, καθώς μελέτες δείχνουν πως η ισομετρία σε αυτές τις περιπτώσεις είναι λάθος(Bonnard).
Η μετεγχειρητική πορεία είναι ίδια με του ενήλικα και ο ρόλος της φυσιοθεραπείας εξίσου σημαντικός, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πώς, καθώς υπάρχει υπάρχει πολύ μεγαλύτερη χαλαρότητα στο γόνατο, πρέπει συχνά να φορεθεί
για προστασία ο κηδεμόνας για παραπάνω καιρό, συχνά 2-3 μήνες και η επιστροφή στον αθλητισμό θα γίνει λίγο αργότερα από τον ενήλικα.
Από τον Dr. Καϊλή Βασίλη,Ορθοπεδικός χειρουργός παίδων
