Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι η μάστιγα της εποχής και πλήττουν περισσότερους ανθρώπους σήμερα από ότι τα καρδιακά νοσήματα και ο καρκίνος μαζί. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έχουν μια αύξηση, της τάξεως του 400% και ταλαιπωρούν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Οι αιτίες σχετίζονται άμεσα με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και με το γεγονός ότι έχει διαταραχθεί η διατροφική αλυσίδα. Η άκριτη και υπερβολική παραγωγή αγαθών διατροφής έχει υποβαθμίσει πολύ την ποιότητα των θρεπτικών συστατικών. Γι’ αυτό και τα αυτοάνοσα νοσήματα συναντώνται, κυρίως, στις αναπτυγμένες χώρες.
Ο Βιοπαθολόγος Κωνσταντίνος Τρικαλιώτης μας εξηγεί τους λόγους της έξαρσής τους αλλά και τη συμβολή της Ολιστικής Ιατρικής στην αντιμετώπισή τους.
Τι είναι τα αυτοάνοσα νοσήματα και ποια είναι τα πιο γνωστά;
Είναι φλεγμονές που εμφανίζονται όταν ο οργανισμός αρχίζει να επιτίθεται στον ίδιο του τον εαυτό. Πρόκειται για χρόνιες ασθένειες που τις περισσότερες φορές λέγεται ότι δεν είναι ιάσιμες και πρέπει να ακολουθείται φαρμακευτική αγωγή, για το υπόλοιπο της ζωής του ασθενούς. Τα πιο γνωστά είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ελκώδης κολίτιδα, η νόσος του Crohn, το σύνδρομο Sjogren, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η ψωρίαση, ο ερυθηματώδης λύκος, το σκληρόδερμα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, οι δερματίτιδες.
Γιατί συναντώνται κυρίως στις χώρες με υψηλό βιοτικό επίπεδο;
Όσο μεγαλύτερο το βιοτικό επίπεδο τόσο περισσότερα και τα κρούσματα. Η σύγχρονη διατροφή περιλαμβάνει τροφές που αυξάνουν την οξύτητα του οργανισμού με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν πολύ το έντερο και το λεμφικό σύστημα. Ως γνωστόν, το λεμφικό σύστημα είναι ο «σκουπιδοφάγος» του σώματός μας, είναι αυτό το σύστημα δηλαδή που συλλέγει τα απόβλητα των κυττάρων, τα νεκρά κύτταρα και άχρηστα παραπροϊόντα του μεταβολισμού και τα αποβάλλει με την κυκλοφορία των νεφρών και με τη βοήθεια του ήπατος. Ένα δυσκίνητο και γεμάτο τοξίνες λεμφικό σύστημα θα έχει ως συνέπεια τη συσσώρευση όλου αυτού του άχρηστου υλικού, το οποίο δεν μπορεί εύκολα να αποβληθεί. Στο τελευταίο γεγονός συμβάλλει βέβαια και το στρες της καθημερινότητας που έχει υπερβεί τα τελευταία χρόνια το όριο ανοχής.
Ποιος είναι ο ρόλος του χρόνιου στρες;
Το χρόνιο στρες αυξάνει την παραγωγή κορτιζόλης, αλλάζει τον κύκλο παραγωγής της, με συνέπεια να αυξάνεται η παραγωγή φλεγμονωδών κυτοκινών και το σώμα να αρχίζει να ασφυκτιά μπαίνοντας σε ένα φαύλο κύκλο φλεγμονής. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι άτομα με κάποιο αυτοάνοσο έχουν συνήθως και επινεφριδιακή κόπωση, δηλαδή ατονία, κακή διάθεση, ομιχλώδη σκέψη, πεπτικά προβλήματα, χαμηλή ανοχή στο στρες. Το χρόνιο στρες μπορεί, επίσης, να πυροδοτήσει ιούς όπως ο Epstein Barr, o οποίος μπορεί με τη σειρά του να προκα- λέσει έξαρση σε κάποιο αυτοάνοσο.
Πώς μπορεί να βοηθήσει η Ολιστική Ιατρική στην αντιμετώπισή τους;
Πρώτα, θα πρέπει να τονιστεί ότι ο ψυχογενής παράγοντας παίζει τεράστιο ρόλο στην πρόκληση ή στην εγκαθίδρυσή τους. Διατροφικά, η γλουτένη, η ζάχαρη και τα γαλακτοκομικά είναι από τις πρώτες τροφές που πρέπει να περιοριστούν, καθώς επιβαρύνουν τόσο το πεπτικό όσο και το λεμφικό και να προτιμηθεί μια διατροφή πλούσια σε φυτοχημικά όπως φρούτα, λαχανικά και βότανα. Τα τελευταία παίζουν καθοριστικό ρόλο, καθώς η αποτοξινωτική τους δύναμη είναι πολύ σημαντική.
Η κάθε περίπτωση εξετάζεται διαφορετικά και προτείνεται μια διαδικασία που να αρμόζει στον καθένα ξεχωριστά, για να πετύχουμε τουλάχιστον να κρατήσουμε τα αυτοάνοσα νοσήματα σε ύφεση και να μειώσουμε τα κρούσματα έξαρσης στο ελάχιστο. Βελτιώνοντας τη λειτουργία του πεπτικού, των επινεφριδίων, του λεμφικού και με τη βοήθεια βοτάνων και φυτοθρεπτικών προσπαθούμε να μειώσουμε τη φλεγμονή και να δώσουμε την ευκαιρία στον πάσχοντα να βελτιώσει το σύνολο της υγείας του αλλά και την ευκαιρία να ελέγξει ο ίδιος τα αυτοάνοσα νοσήματα και κατ’ επέκταση τη ζωή του.
Από τον Βιοπαθολόγο – Φυσικοπαθητικό Κωνσταντίνο Τρικαλιώτη (www.holisticmedical.gr) (www.diagnosislab.gr)
