Τα συρίγγια αποτελούν μια πολύ συχνή πρωκτολογική πάθηση. Πρόκειται για παθολογική επικοινωνία του πρωκτικού σωλήνα ή του ορθού με το περιπρωκτικό δέρμα. Συνέπεια αυτού είναι οι εκκρίσεις, ο ερεθισμός του δέρματος, ο κνησμός και οι συχνές φλεγμονές της περιοχής.
Η πάθηση ξεκινά ως ένα περιπρωκτικό απόστημα, δηλαδή τη συλλογή πυώδους υγρού μετά από φλεγμονή των πρωκτικών αδένων. Συνεπακόλουθα το απόστημα προκαλεί έντονο πόνο, μέχρι και πυρετό. Εάν δεν αποσυμπιεστεί το απόστημα μπορεί να προκαλέσει εξάπλωση της φλεγμονής, ακόμα και συμπτώματα σηψαιμίας. Ένα αρκετά υψηλό ποσοστό των αποστημάτων αυτών, μπορεί να οδηγήσουν στη δημιουργία συριγγίου.
Παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνιση ενός συριγγίου:
Παχυσαρκία, υψηλή κατανάλωση αλμυρών τροφών, σακχαρώδης διαβήτης, δερματολογικές παθήσεις, κάπνισμα, καθιστική ζωή, χρόνιες φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου, ψυχολογικοί παράγοντες (στρες)
Κλινική εικόνα
Σε οξεία κατάσταση παρατηρείται έντονος πόνος, εκκρίσεις της περιοχής, πυρετός, αίσθημα κόπωσης, γενικά συμπτώματα νόσησης.
Σε χρόνια κατάσταση τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν, από πλήρη έλλειψη συμπτωμάτων έως και έντονους πόνους.
Διαγνωστικές εξετάσεις
Απαραίτητη είναι η κλινική εξέταση με πρωκτοσκόπηση. Σε χρόνιες και υποτροπιάζουσες καταστάσεις είναι απαραίτητη και η κολονοσκόπηση, ώστε να αποκλείονται χρόνιες φλεγμονώδεις νόσοι. Από κει και πέρα σε αρκετές περιπτώσεις είναι απαραίτητη και η μαγνητική τομογραφία της περιοχής. Έτσι μπορεί να υπάρχει πλήρης εικόνα της έκτασης και ακριβούς ανατομικής του συριγγίου.
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στα συρίγγια είναι η συμμετοχή του σφιγκτήρα μυ. Πιο συγκεκριμένα το συρίγγιο μπορεί να διαπερνά τον έξω και έσω σφιγκτήρα. Σε αυτές τις περιπτώσεις και εφόσον δεν εφαρμόζεται μια θεραπεία μπορεί με την πάροδο του χρόνου να επηρεαστεί και η λειτουργία του μυός.
Έτσι είναι απαραίτητη η κατανόηση της ανατομικής της περιοχής και του συριγγίου, ώστε να εφαρμοστεί και η κατάλληλη θεραπεία.
Θεραπεία
Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται πάντοτε από την έκταση και πορεία του συριγγίου, αλλά και από την εμπειρία του Χειρουργού. Έχουν εφαρμοστεί διάφορες τεχνικές στο παρελθόν, ωστόσο καμία δεν έχει καθιερωθεί ως η πιο αποτελεσματική, καθώς το κάθε συρίγγιο απαιτεί και διαφορετική προσέγγιση στην θεραπεία του. Στις πιο αποτελεσματικές θεραπείες που εφαρμόζονται είναι οι τεχνικές κάλυψης με κρημνό βλενογγόνου. Παρόλο που πρόκειται για θεραπείες που εφαρμόζονται εδώ και πολλές δεκαετίες φαίνεται ότι έχουν και τα καλύτερα αποτελέσματα.
Παλαιότερα εφαρμόζονταν πολύ συχνά τεχνικές κατά τις οποίες διενεργούνταν τομή του σφιγκτήρα μυ και έπειτα από αφαίρεση του συριγγίου, πλαστική ανάπλαση του μυός. Οι συγκεκριμένες τεχνικές μπορούν να οδηγήσουν σε διαταραχή της λειτουργίας τους μυός με επακόλουθη ακράτεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις μεγάλο ρόλο παίζει η εμπειρία του χειρουργού.
Τεχνικές με εφαρμογή μοσχευμάτων και τεχνητών εμφυτευμάτων έχουν πλέον ξεπεραστεί. Πριν 10-15 χρόνια έφεραν την επανάσταση, ωστόσο τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά. Σύγχρονες μικροεπεμβατικές μέθοδοι με Laser ή με ελάχιστα επεμβατική εκτομή του συριγγίου φαίνεται να έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Ωστόσο αναμένεται οι αξιολόγηση μελετών. Πολύ συχνά εφαρμόζονται συνδυαστικές τεχνικές π.χ. κάλυψη με κρημνό και μικροεπεμβατική αφαίρεση του συριγγίου, είτε με Laser θεραπεία.
Κλείνοντας να τονίσω ακόμα μια φορά πως η αντιμετώπιση των συριγγίων είναι απαραίτητη. Με την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας μπορεί να επιφέρει ίαση. Σημαντική είναι και εμπειρία του θεράποντος Ιατρού
Από τον Γενικό Χειρουργό Δρ. Δημήτριο Τσουρπή (www.oneday-surgery-skg.gr)