Μία από τις σημαντικότερες και ίσως η πιο δυσεπίλυτη αιτία απώλειας δοντιών είναι η περιοδοντίτιδα. Πρόκειται για τη νόσο που αφορά τους ιστούς στήριξης του δοντιού και έχει πολυπαραγοντική αιτιοπαθογένεια. Η περιοδοντίτιδα είναι η φλεγμονή των ιστών που συμμετέχουν στην στήριξη του δοντιού μέσα στο φατνίο και αφορά:
• Στα ούλα
• Στην επιφάνεια της ρίζας (οστεϊνη)
• Στους περιοδοντικούς συνδέσμους που κρατούν το δόντι στο φατνίο
• Στο υποκείμενο οστό
Συνήθως αποτελεί εξέλιξη της ουλίτιδας (φλεγμονή των ούλων) η οποία είναι το πρώιμο στάδιο της περιοδοντίτιδας. Η ουλίτιδα στο 80% των περιπτώσεων μεταπίπτει σε περιοδοντίτιδα, η οποία αν παραμείνει αθεράπευτη οδηγεί σε απώλεια των δοντιών.
Η περιοδοντίτιδα είναι μία νοσολογική οντότητα που συνήθως σχετίζεται βασικά με την μικροβιακή πλάκα που αποτελεί τον τοπικό αιτιολογικό παράγοντα στο στόμα, αλλά και με άλλους γενικούς αιτιολογικούς παράγοντες που αφορούν στην γενική κατάσταση της υγείας όπως είναι:
• Οι ορμονικές διαταραχές
• Το κάπνισμα
• Γενικά νοσήματα (καρδιαγγειακά, διαβήτης, οστεοπόρωση κ.λπ.)
• Κληρονομικότητα
Συμπτωματολογία
1) Αιμορραγία των ούλων (ουλορραγία) αυτόματα ή στο βούρτσισμα
2) Ούλα ερυθρά, οιδηματώδη, υπερευαίσθητα
3) Κακοσμία στόματος
4) Υφίζηση ή αποκόλληση τους από το δόντι, ως αποτέλεσμα της απώλειας της οστικής στήριξης του δοντιού και της δημιουργίας «τσέπης» μεταξύ ούλων – δοντιού (θύλακας)
5) Πυορροή των ούλων
6) Κινητικότητα, μετακινήσεις, αραίωση των δοντιών
7) Στους καπνιστές λόγω φτωχής αιμάτωσης (ισχαιμίας) η εκδήλωση της νόσου είναι πιο «αθόρυβη» με αποτέλεσμα ο ασθενής να μην προσέρχεται εγκαίρως στο ιατρείο.
Θεραπεία
Η θεραπεία της ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΤΙΔΑΣ συνίσταται όπως σε όλες τις ΝΟΣΟΥΣ στην άρση των αιτιών που την προκαλούν.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να τονιστεί ότι εφόσον το νόσημα είναι πολυπαραγοντικό επιβάλλεται η εξάλειψη όλων τον αιτιολογικών παραγόντων ούτως ώστε να αναχαιτιστεί το πρόβλημα. Σε πρώτη φάση η θεραπεία είναι συντηρητική και περιλαμβάνει τη λεγόμενη ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, με υπερουλική και υποουλική απόξεση.
Πρόκειται για έναν « καθαρισμό» πολύ πιο βαθύ και εξειδικευμένο που γίνεται σε περισσότερες επισκέψεις και πολλές φορές για την αντιμετώπιση και απομάκρυνση της υπαίτιας μικροβιακής πλάκας τοποθετούνται αντιβιωτικές ουσίες εντός των θυλάκων.
Σε κάποιες περιπτώσεις η συντηρητική θεραπεία δεν είναι αρκετή, οπότε χρειάζεται χειρουργική περιοδοντική θεραπεία.
Αυτή περιλαμβάνει τη διάνοιξη των ούλων, τον καθαρισμό και την λείανση (νεαροποίηση) των ριζών αλλά και του υποκείμενου οστού κάτω από αυτά καθώς και τη λεγόμενη τεχνική κατευθυνόμενης ιστικής αναγέννησης για την εξυγίανση της περιοχής.
Παράλληλα, επιβάλλεται η ρύθμιση στη σύγκλειση των εμπλεκομένων δοντιών και η τακτική επανεξέταση στον οδοντίατρο, αλλά και η επιμελής στοματική υγιεινή από τον ίδιο τον ασθενή.
Επειδή η περιοδοντίτιδα όπως και κάθε άλλο πολυπαραγοντικό νόσημα εμφανίζεται επί εδάφους φτωχού ανοσοποιητικού συστήματος, λόγω διατροφικής ανεπάρκειας και του συνεπακόλουθου οξειδωτικού στρες η ουσιαστική θεραπεία της, αλλά και η διατήρηση του θεραπευτικού αποτελέσματος συνίσταται κατά βάση σε αυτήν ακριβώς την εξυγίανση και ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού του ασθενούς.
Έτσι, η ρύθμιση τυχόν ορμονικών διαταραχών (στο μέτρο και στο βαθμό που είναι εφικτό), η ρύθμιση του σακχάρου (σε διαβητικούς), η διακοπή του καπνίσματος και η βελτίωση των διατροφικών συνηθειών του ασθενούς, σε συνδυασμό πάντα με την τοπική στοματική υγιεινή οδηγούν σε πιο ουσιαστικά και σταθερά αποτελέσματα.
