Την τελευταία δεκαετία η εξέλιξη της Επεμβατικής Καρδιολογίας και των Διακαθετηριακών Θεραπειών στον τομέα των Καρδιακών Βαλβιδοπαθειών είναι αναμφίβολα εντυπωσιακή και αντικατοπτρίζεται από την εκθετική αύξηση των διεθνών μελετών και δημοσιεύσεων. Οι θεραπείες αυτές αναπτύχθηκαν αρχικά για να προσφέρουν λύσεις σε ασθενείς υψηλού χειρουργικού κινδύνου ή όταν η νόσος, για οποιοδήποτε λόγο, δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τις κλασικές χειρουργικές μεθόδους. Ως εκ τούτου, οι διακαθετηριακές παρεμβάσεις δεν ανταγωνίζονται τις κλασικές χειρουργικές μεθόδους, αλλά τις συμπληρώνουν.
Ο Καρδιολόγος Δρ Αντώνιος Χαλαπάς, με εξειδίκευση στην Επεμβατική Καρδιολογία και τις Βαλβιδοπάθειες, μας μιλά για αυτές.
Ποια καρδιολογικά προβλήματα αντιμετωπίζονται με τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές;
Αντιμετωπίζονται σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα, όπως είναι: η σοβαρή στένωση της αορτικής βαλβίδας (TAVI), η σοβαρή ανεπάρκεια της μιτροειδικής (Mitra-Clip) ή τριγλώχινας βαλβίδας και η καρδιακή ανεπάρκεια, αλλάζοντας τη φυσική πορεία των ασθενών αυτών.
Αναλυτικότερα, Στένωση της αορτικής βαλβίδας – η πιο συχνή βαλβιδοπάθεια παγκοσμίως, που κυμαίνεται από 2-4% σε ασθενείς άνω των 75 ετών, συνήθως, ως συνέπεια της γήρανσης.
Στους ασθενείς αυτούς η αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας αποτελεί τη μόνη θεραπεία. Οι Ευρωπαϊκές Κατευθυντήριες Συστάσεις προτείνουν τη διακαθετηριακή επιλογή για: (1) ασθενείς από 75 ετών και άνω, (2) πάσχοντες με υψηλό χειρουργικό κίνδυνο (STS score >8%) και (3) ασθενείς που κρίνονται ακατάλληλοι για χειρουργική επέμβαση. Πρόσφατα, η πολυκεντρική τυχαιοποιημένη μελέτη PARTNER-3, για χαμηλού κινδύνου ασθενείς, ανέδειξε ποσοστά θανάτου σχεδόν τα μισά στην ομάδα TAVI έναντι της χειρουργικής αντιμετώπισης, (8,5% vs. 15,1%).
Ανεπάρκεια της μιτροειδούς – μία από τις πιο συχνές βαλβιδοπάθειες.
Όταν η συγκεκριμένη πάθηση είναι σοβαρή και αφεθεί χωρίς θεραπεία, χαρακτηρίζεται από κακή πρόγνωση. Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αναπτυχθεί αρκετές ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές που στοχεύουν στη συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα ασθενών. Οι μελέτες έδειξαν ότι σε καλά επιλεγμένους ασθενείς, η διαδερμική αντιμετώπιση της ανεπάρκειας της μιτροειδικής βαλβίδας έχει επιδείξει μεγάλη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Τέτοια παραδείγματα ασθενών είναι όσοι πάσχουν από λειτουργικής αιτιολογίας ανεπάρκεια, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς με σοβαρή έκπτωση της απόδοσης της καρδιάς (καρδιακή ανεπάρκεια).
Ανεπάρκεια της τριγλώχινας βαλβίδας – μία συχνή νόσος.
Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ η μέτρια ή σοβαρή ανεπάρκεια της τριγλώχινας βαλβίδας απαντά σε 1,6 εκατομμύρια ασθενείς. Η ανεπάρκεια προκαλείται συνήθως από παθολογία της αριστερής πλευράς της καρδιάς. Όταν η ανεπάρκεια δεν αντιμετωπίζεται, εξελίσσεται συνήθως σε δυσλειτουργία της δεξιάς καρδιάς, με κακό αντίκτυπο στην έκβαση των ασθενών. Εξαιτίας της πολυπλοκότητας των ασθενών αυτών, η ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση είναι συνήθως αδύνατη. Έτσι, εφαρμόζονται οι αντίστοιχες επεμβατικές – διακαθετηριακές τεχνικές, με υψηλά ποσοστά ασφάλειας και αποτελεσματικότητας.
Ποια είναι τα οφέλη για τον ασθενή;
Τα οφέλη των ελάχιστα επεμβατικά διακαθετηρικών τεχνικών περιλαμβάνουν: μειωμένη απώλεια αίματος, μικρότερη νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας/νοσοκομείο, ελαχιστοποίηση των λοιμώξεων και των μετεγχειρητικών επιπλοκών, ταχύτερη κινητοποίηση και ανάρρωση του ασθενούς, καθώς και μικρότερες ουλές μετά την επέμβαση. Ωστόσο, επιστήμονες από Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες προειδοποιούν ότι υπάρχουν περιορισμοί (ανατομικοί και κλινικοί) και ως εκ τούτου τα σύνθετα αυτά περιστατικά θα πρέπει να αξιολογούνται μόνο από ειδικούς σε εξειδικευμένα κέντρα αναφοράς που είναι πιστοποιημένα από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας και το Υπουργείο Υγείας. Δεδομένου ότι οι παραπάνω διακαθετηριακές τεχνικές αποκτούν όλο και μεγαλύτερη θέση απαιτείται μια πιο ρεαλιστική οικονομική πολιτική αποζημίωσης από το ΕΣΥ.
Από τον Καρδιολόγο Δρ. Αντώνιο Χαλαπά
