Ένας συχνός και επικίνδυνος καρκίνος μπορεί να είναι ιάσιμος, αφού οι στοχευμένες θεραπείες, τα σύγχρονα τεχνικά μέσα και η γνώση που έχει συσσωρευθεί από την έρευνα, δίνουν μηνύματα αισιοδοξίας.
Ο Καθηγητής Χειρουργικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών, κος Γεώργιος Θεοδωρόπουλος, μας δίνει το στίγμα τόσο της ασθένειας, όσο και της σύγχρονης αντιμετώπισής της.
– Κύριε Καθηγητά, τα τελευταία χρόνια η επιστήμη έχει κάνει τεράστια βήματα στην αντιμετώπιση του καρκίνου του ορθού. Δώστε μας την εικόνα που επικρατεί σήμερα…
Κάποτε ο καρκίνος εθεωρείτο επάρατη νόσος. Όμως, τα αποτελέσματα ερευνών έδωσαν νέα ώθηση. Έτσι, εταιρείες της Ιατρικής Τεχνολογίας κατασκεύασαν πιο ασφαλή προηγμένα χειρουργικά εργαλεία, με αποτέλεσμα οι χειρουργικές τεχνικές να εξελιχθούν και να συμβάλουν στις δεξιότητες των χειρουργών. Όλα αυτά οδήγησαν στο να κάνουμε τον καρκίνο «χρόνια νόσο» και συχνά να πετυχαίνουμε μακροχρόνιες επιβιώσεις που ισοδυναμούν ακόμα και με την «ίαση» πολλών ασθενών που «χτυπήθηκαν» από καρκίνο.
– Ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία που προκύπτει μετά από μια επιτυχημένη θεραπεία;
Η ανησυχία της υποτροπής εξακολουθεί να είναι συνηθισμένο φαινόμενο, αλλά δεν σηματοδοτεί απαραίτητα και το τέλος της ζωής τους. Όπως επισημαίνει η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία, μετά από μια χειρουργική επέμβαση με ένα σχέδιο «φροντίδας για επιβίωση» μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο. Αυτό περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον ανά τακτά χρονικά διαστήματα έλεγχο του ασθενούς, με επισκέψεις στο γιατρό του και με ειδικές εξετάσεις. Ο απεικονιστικός έλεγχος του ασθενούς μπορεί να αποκαλύψει πρώιμα την υποτροπή του καρκίνου και να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπισή της.
– Περιγράψτε μας, παρακαλώ, τι είναι ο καρκίνος του ορθού καθώς και τα στάδια καταπολέμησής του, με δεδομένες τις δυσκολίες που παρουσιάζονται λόγω της φύσης και της θέσης του.
Το ορθό αποτελεί τα τελευταία 15 εκατοστά του παχέος εντέρου, του τελικού τμήματος του πεπτικού συστήματος. Ο καρκίνος του ορθού είναι «δύσκολος» καρκίνος και λόγω θέσης. Επομένως κάνει τα ογκολογικά χειρουργεία πιο δυσχερή και λόγω της κατακρήμνισης της ποιότητας ζωής των ασθενών, αφού κάποιοι καταλήγουν με μόνιμη «πάρα φύσιν» έδρα, αλλά και λόγω του ότι η πιθανότητα υποτροπής του καρκίνου του ορθού είναι 10 φορές μεγαλύτερη από ότι άλλων τμημάτων του παχέος εντέρου.
Ο 1 στους 3 καρκίνους του ορθού υποτροπιάζει και ξαναταλαιπωρεί ασθενείς που έχουν ήδη χειρουργηθεί. Οι 2 στις 3 υποτροπές θα εμφανιστούν στα πρώτα 2 χρόνια από το χειρουργείο.
Οι ασθενείς βιώνουν, αναπόφευκτα, έντονο άγχος και φόβο. Έτσι, κινδυνεύουν εκτός από την ογκολογική επιβάρυνση και τις μεταστάσεις, να έχουν την εμπειρία ενός από τους χειροτέρους πόνους που μπορεί να βασανίσει το ανθρώπινο σώμα, αυτόν από την επέκταση του καρκίνου στα οστά και στα νεύρα της πυέλου. Η τελική απόφαση θα κριθεί από την επέκταση του όγκου, τη γενικότερη κατάσταση του ασθενούς, την ηλικία του και τις προσδοκίες του.
Η υποτροπή αυτή δεν σημαίνει «ανίατη νόσο» τις περισσότερες φορές και οι ασθενείς αυτοί δεν χρειάζεται να καταδικάζονται σε χημειοθεραπείες χωρίς ελπίδα, μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ειδικές επανεπεμβάσεις από εξειδικευμένους χειρουργούς παχέος εντέρου (σε συνεργασία με ουρολόγους, γυναικολόγους και αγγειοχειρουργούς) μπορούν να αποβούν σωτήριες για τους ασθενείς.
Από τον Καθηγητή Χειρουργικής, Γεώργιο Θεοδωρόπουλο
