Το παχύ έντερο (κόλον) έχει ως κύριο ρόλο την αποβολή των υπολειμμάτων της πέψης. Όμως, συχνά παρουσιάζονται παθήσεις του συγκεκριμένου οργάνου που απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση. Ο Δρ Αναστάσιος Τσεχπενάκης μας παρουσιάζει μία σαφή τεκμηρίωση της ασθένειας, καθώς και των μεθόδων καταπολέμησής της.
– Πείτε μας γιατρέ, ποιες είναι οι πιο συχνές παθήσεις του παχέος εντέρου που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα με χειρουργική επέμβαση;
1) Αιμορραγία που δεν ελέγχεται με ενδοσκοπική παρέμβαση (κολονοσκόπηση).
2) Απόφραξη (φράξιμο) τμήματος του οργάνου, που μπορεί να απαιτεί χειρουργείο.
3) Καρκίνος του παχέος εντέρου. Συνήθως απαιτείται η αφαίρεση τμήματος του οργάνου.
4) Φλεγμονώδεις νόσοι (Ελκώδης Κολίτιδα, Νόσος του Crohn), που βέβαια λόγω των σύγχρονων θεραπευτικών πρωτοκόλλων, όλο και σπανιότερα απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση κάποιας επιπλοκής τους.
5) Εκκολπωματική νόσος, η οποία όταν προκαλέσει αιμορραγία, διάτρηση ή πολλαπλά επεισόδια φλεγμονής, χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση.
Μερική ή τμηματική κολεκτομή αφορά στην αφαίρεση τους πάσχοντος τμήματος. Έτσι, μπορεί να είναι δεξιά ή αριστερή ημικολεκτομή, σιγμοειδεκτομή ή ορθο-σιγμοειδεκτομή. Μετά την αφαίρεση του πάσχοντος παχέος εντέρου πραγματοποιείται επανα- σύνδεση (αναστόμωση) των παραμενόντων τμημάτων. Η ολική κολεκτομή, που απαιτείται σπανιότερα, αφορά την αφαίρεση ολόκληρου του οργάνου.
Σπανιότερα ίσως χρειαστεί προσωρινή ή μόνιμη κολοστομία («παρά φύσει έδρα»). Στην προσωρινή, η επανασύνδεση γίνεται σε μεταγενέστερο χρόνο με νέα χειρουργική επέμβαση. Η εξέλιξη στις φαρμακευτικές θεραπείες και οι νέες τεχνολογικές δυνατότητες και χειρουργικές τεχνικές έχουν ελαχιστοποιήσει την ανάγκη για μόνιμη κολοστομία.
– Δώστε μας, παρακαλώ, μια εικόνα για το πώς διεξάγεται η επέμβαση.
Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται με δύο τρόπους:
Με ανοιχτή κολεκτομή: συνήθως, γίνεται με κάθετη τομή (10-30 εκατοστών) πάνω και κάτω από τον ομφαλό. Το μήκος της εξαρτάται από τον σωματότυπο του ασθενή και πρέπει να παρέχει στον Χειρουργό πρόσβαση και ευχέρεια για χειρισμούς στο παχύ έντερο.
Με λαπαροσκοπική / ρομποτική κολεκτομή πραγματοποιείται από 3 – 4 μικρές τομές (0,5-1,0 εκατοστού) στο κοιλιακό τοίχωμα. Από αυτές πραγματοποιείται η ίδια ακριβώς με την ανοικτή μέθοδο χειρουργική επέμβαση, με το ίδιο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Από τη μία τομή εισέρχεται η κάμερα και από τις υπόλοιπες τα χειρουργικά εργαλεία. Οι χειρουργοί πραγματοποιούν την επέμβαση παρακολουθώντας το εσωτερικό της κοιλιάς και τους χειρισμούς σε οθόνες. Όταν στο χειρουργείο χρησιμοποιηθεί ρομποτικό σύστημα, ο χειρουργός χειρίζεται τα εργαλεία και βλέπει μέσω ειδικής κονσόλας την επέμβαση, ενώ ο βοηθός χειρουργός που βρίσκεται δίπλα στον ασθενή, παρακολουθεί σε οθόνη. Με την ολοκλήρωση της επέμβασης το πάσχον τμήμα του παχέος εντέρου αφαιρείται από τομή 3-5 εκατοστών.
– Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής και ρομποτικής χειρουργικής;
● Ελάττωση του τραύματος των ιστών και γρηγορότερη επούλωση.
● Μικρότερη απώλεια αίματος.
● Βελτιωμένη εικόνα και μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων με τη χρήση του ρομπότ.
● Μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος.
● Γρηγορότερη αποκατάσταση της λειτουργίας του παχέος εντέρου.
● Βραχύτερος χρόνος νοσηλείας και ανάρρωσης.
● Ταχύτερη επιστροφή στην καθημερινότητα του ασθενούς. Οι τεχνολογικές εξελίξεις που αφορούν στα χειρουργικά εργαλεία και τη βιντεοαπεικόνιση, καθώς και η νέα γενιά χειρουργών που έχουν εκπαιδευτεί στις νέες μεθόδους και τεχνικές, έχουν καθιερώσει τη λαπαροσκοπική αντιμετώπιση των παθήσεων του παχέος εντέρου ως ένα σημαντικό πλεονέκτημα της σύγχρονης Χειρουργικής.
Από τον Γενικό Χειρουργό, Δρ. Αναστάσιο Τσεχπενάκη
