H Eλλάδα έχει πανευρωπαικά και παγκόσμια τον χαμηλότερο δείκτη περιγεννητικής θνησιμότητας, γεγονός για το οποίο θα πρέπει να υπερηφανεύεται και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Ο δείκτης είναι περίπου 6,5-7 τοις χιλίοις και αφορά κυρίως ιδιωτικά μαιευτήρια,αλλά και νοσοκομεία. Τη δεκαετία 1980-1990 ο δείκτης ξεπερνούσε το 21 τοις εκατό!
Ο δείκτης παρόλο που αποτυπώνει το υψηλό επίπεδο περιγεννητικής φροντίδας σε όλα τα επίπεδα, αγνοείται συστηματικά σε κοινωνικό, θεσμικό και κυβερνητικό πλαίσιο.
Κι όμως οι ξένοι (Ευρωπαίοι και μη) μας κατηγορούν για τον υψηλό αριθμό καισαρικών, χωρίς να εκτιμούν αυτό το επιχείρημα. Εκει όμως που έχουν δίκιο οι ξένοι, χωρίς να το ξέρουν, είναι, ότι δεν έχουμε εις βάθος εκπαιδεύσει το παραιατρικό προσωπικό σε υψηλό επιστημονικό επίπεδο, όπως κάνουν στο εξωτερικό, ώστε να αυξηθεί το ποσοστό φυσιολογικών τοκετών εις βάρος των καισαρικών!
Απαιτείται συστηματικότερη εκπαίδευση μαιευτών-μαιών και νοσηλευτριών σε όλες τις εφαρμογές όπως της υπερηχογραφίας, ηλεκτρονικής καρδιοτοκογραφίας και ασύρματης καρδιοτοκογραφίας.
Ενα υψηλό και εκσυγχρονισμένο επίπεδο παραιτρικού προσωπικού παρακολουθεί και «περιμένει» τη γυναίκα να γεννήσει φυσιολογικά, δεν την εγκλωβίζει στο χρονικά γεμάτο πρόγραμμα των μαιευτήρων και δεν την οδηγεί, πολλές φορές χωρίς να πρέπει, στην ευκολότερη για τους ιατρούς, όχι όμως για την ίδια, λύση της καισαρικής.
Ετσι λοιπόν οι εμπλεκόμενοι φορείς ελληνικοί (κράτος, Υπουργεία) και ξένοι ερίζουν χωρίς να θίγουν την καρδιά του προβλήματος. Πρέπει να δούμε λίγο πιο μακριά χωρίς να φοβηθούμε οτι έχουμε χάσει. Το τελικό κέρδος αντανακλάται σε όλους, κυρίως όμως στην επίτοκη!
Απο τον μαιευτήρα γυναικολόγο Αθανάσιο Παπαδημητρίου