Αρθροπλαστική του ισχίου ονομάζεται η χειρουργική μέθοδος – θεραπεία που αντικαθιστά με εμφυτεύματα – προθέσεις την άρθρωση του ισχίου όταν αυτή έχει αποδιοργανωθεί κυρίως, λόγω της εκφυλιστικής πάθησης που ονομάζεται οστεοαρθρίτιδα του ισχίου και σκοπό έχει να αποκαταστήσει τη λειτουργικότητα της άρθρωσης.
Ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Παντελής Τζανέτος μας εξηγεί πως όταν η οστεοαρθρίτιδα δεν θεραπεύεται με τις συντηρητικές μεθόδους, η μόνη λύση είναι η ολική αρθροπλαστική του ισχίου.
Τι είναι η οστεοαρθρίτιδα ισχίου και πού οφείλεται;
Οστεοαρθρίτιδα του ισχίου ονομάζεται η πάθηση που οφείλεται στην εγκατεστημένη βλάβη του αρθρικού χόνδρου της άρθρωσης του ισχίου. Όταν ο αρθρικός χόνδρος δεν έχει ουσιαστικά δυνατότητα αναγέννησης ή πλήρους διόρθωσης των κακώσεών του, αρχίζει να φθείρεται. Τότε εμφανίζεται και εγκαθίσταται η εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα του ισχίου. Άρα μιλάμε συνήθως για μια εκφυλιστική διαδικασία που συμβαίνει με την πάροδο της ηλικίας.
Άλλες παθήσεις ή καταστάσεις που οδηγούν συχνά στο ίδιο αποτέλεσμα, ακόμη και σε μικρότερη ηλικία είναι τα αυτοάνοσα – ρευματολογικά νοσήματα, δομικές ή αναπτυξιακές ανωμαλίες της άρθρωσης, άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής του ισχίου και τέλος μετατραυματικές καταστάσεις που αφορούν στο ισχίο και μπορεί να καταλήξουν σε οστεοαρθρίτιδα του ισχίου.
Ποιοι είναι οι επιβαρυντικοί παράγοντες για την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου;
Εκτός από τα νοσήματα που αναφέρθηκαν και τον σοβαρό τραυματισμό της άρθρωσης, άλλες αιτίες είναι η ηλικία, το φύλο (συχνότερα οι γυναίκες άνω των 60), το αυξημένο σωματικό βάρος, παθήσεις σχετιζόμενες με τον διαβήτη ή την υπερχοληστεριναιμία, υπέρχρηση και κληρονομικοί οικογενειακοί παράγοντες.
Ποια είναι η θεραπεία της;
Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και το στάδιο της νόσου, την ηλικία και τη φυσική κατάσταση του ασθενή.
Η συντηρητική θεραπεία εφαρμόζεται σε αρχικά στάδια της νόσου ή αν ο ασθενής έχει ικανοποιητική λειτουργικότητα της άρθρωσης, σε ηλικίες κάτω των 60 ετών, ή αν υπάρχουν γενικότερα προβλήματα υγείας που δεν επιτρέπουν τη χειρουργική επέμβαση. Στην ανακούφιση από τον πόνο μπορούν να βοηθήσουν τα θερμαντικά επιθέματα, τα απλά αναλγητικά ή τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα, οι τοπικές εγχύσεις κορτικοστεροειδών, υαλουρονικού οξέος, ενεργοποιημένων αιμοπεταλίων (PRP) ή και εγχύσεις βλαστοκυττάρων που όμως οι μελέτες δεν είναι τόσο ενθαρρυντικές για τα αποτελέσματά τους στην οστεοαρθρίτιδα του ισχίου. Σημαντικό όπλο επίσης είναι η Φυσικοθεραπεία που στοχεύει και στη μείωση της φλεγμονής που προκαλεί τον πόνο, αλλά και στη διατήρηση της κινητικότητας, της ευλυγισίας και της μυϊκής ισχύος της άρθρωσης και του σκέλους συνολικά.
Όταν η μη χειρουργική θεραπεία δεν πιάσει τον στόχο της, δηλαδή αποφόρτιση της άρθρωσης, διατήρηση χρήσιμου εύρους κίνησης, καλής μυϊκής λειτουργίας και ανακούφιση από τον πόνο, τότε η λύση είναι η Ολική Αρθροπλαστική του Ισχίου.
Πείτε μας, τι είναι ακριβώς η ολική αρθροπλαστική ισχίου;
Είναι η πλέον εξελισσόμενη χειρουργική θεραπεία πλήρους αντικατάστασης της φθαρμένης άρθρωσης του ισχίου με μεταλλικά εμφυτεύματα βιολογικά συμβατά, με πλαστικές ή κεραμικές επιφάνειες άρθρωσης, υψηλής αντοχής. Ωστόσο, επειδή και το υλικό της αρθροπλαστικής στο βάθος του χρόνου μπορεί να υποστεί φθορά ή χαλάρωση, (χρόνος διάρκειας συνήθως τα 20 – 25 χρόνια), για αυτό και η επέμβαση συνιστάται ιδανικά σε ηλικία άνω των 60 – 65 ετών, ώστε να μην χρειαστεί νέα επέμβαση για αντικατάσταση.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της επέμβασης;
Όπως όλες οι σύγχρονες και ευρέως εφαρμοζόμενες τεχνικές ελάχιστα επεμβατικής και μη τραυματικής χειρουργικής, περιορίζουν την ανάγκη μεταγγίσεων αίματος στο ελάχιστο, μικραίνουν τους χρόνους νοσηλείας ακόμη και στις δύο ημέρες, επιτρέπουν την άμεση κινητοποίηση του ασθενή και την ταχεία επάνοδό του σε φυσιολογική καθημερινή δραστηριότητα. Η επέμβαση διενεργείται συνήθως με επισκληρίδια αναισθησία. Η συνήθης διάρκεια του χειρουργείου είναι περίπου 1 ώρα, ενώ μόλις επιστρέψει στο δωμάτιο ο ασθενής και λίγες ώρες μετά, αρχίζει φυσικοθεραπεία που συνεχίζει στο νοσοκομείο με σκοπό να βαδίσει. Η νοσηλεία διαρκεί 2-3 ημέρες και εξερχόμενος λαμβάνει αναλυτικές οδηγίες με τις δραστηριότητες που επιτρέπονται αρχικά, αλλά και οδηγίες για το τραύμα.
Στόχος του χειρουργείου είναι ο ασθενής να έχει σταθερή και ανώδυνη άρθρωση σε σύντομο χρόνο συνήθως ένα μήνα από το χειρουργείο, η επέμβαση να έχει γίνει τεχνικά άρτια, ώστε να μην χρειαστεί επανεπέμβαση λόγω τεχνικής αστοχίας του υλικού.
Από τον Ορθοπαιδικό Χειρουργό Παντελή Τζανέτο
