Όλοι οι ασθενείς επιθυμούν ένα όμορφο και λαμπερό χαμόγελο! Στην Αισθητική Οδοντιατρική δύο από τις συνηθέστερες παρεμβάσεις είναι οι αποκαταστάσεις με Όψεις Πορσελάνης και Όψεις Ρητίνης.
Ο Χειρουργός Οδοντίατρος, Παναγιώτης Καρποδίνης μας μιλάει για τα δυο βασικά υλικά αισθητικών αποκαταστάσεων, ενώ μας τονίζει πως δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές στην επιτυχία ενός χαμόγελου, κακά ή καλά υλικά. Το μυστικό της επιτυχίας είναι ο θεράπων ιατρός να συνδυάσει στο ίδιο στοματικό περιβάλλον όψεις ρητίνης, όψεις πορσελάνης, ζιρκόνια κ.ά. χωρίς να φαίνεται καμία διαφορά.
Εστιάζοντας στα δύο βασικά υλικά, σε τι συνίσταται η διαφορά τους;
Στις όψεις ρητίνης έχουμε συνδυασμό πορσελάνης -σε μορφή μικροσκοπικών κόκκων- και συνθετικής ρητίνης, ώστε να ενισχυθεί η αντοχή της και να χαρίζει το εφέ του εκτυφλωτικού γυαλίσματος, κάνοντας έτσι μια οικονομική οδοντιατρική επιλογή ελκυστική στον μέσο ασθενή. Η διάσημη πορσελάνη από την άλλη, με «ντεγκραντέ» αποχρώσεις σε όλα τα βασικά χρώματα, χαρίζει φυσικότητα στο αποτέλεσμα, φαινόμενο χαμαιλεοντισμού, έντονο εφέ διαφάνειας και μορφολογία που θυμίζει γλυπτό.
Οι όψεις ρητίνης απορροφούν χρωστικές και τι διάρκεια ζωής έχουν;
Επειδή κατασκευάζονται από συνθετικό υλικό ενισχυμένο με κόκκους πορσελάνης, αυτό συνεπάγεται μια σχετική απορρόφηση χρωστικών, διότι πρόκειται για «πλαστική ύλη». Το μειονέκτημα αυτό βελτιώνεται με τέλειο γυάλισμα των όψεων, απαραίτητο τελικό στάδιο της κατασκευής τους, με την ενίσχυση κόκκων πορσελάνης στις πολύ ακριβές εταιρείες οδοντιατρικών υλικών και τέλος με την επιλογή ενός φωτεινού, υγιούς, λευκού χρώματος και όχι των εκτυφλωτικών λευκών αποχρώσεων του οδοντιατρικού χρωματολογίου (bleach) που είναι ασφαλείς στις όψεις πορσελάνης. Η άψογη στίλβωση ενός χαμόγελου με όψεις ρητίνης πρέπει να εφαρμόζεται κάθε 6 μήνες μαζί με τον καθαρισμό των δοντιών. Εάν αυτό γίνεται συστηματικά, η διατήρηση του αποτελέσματος μπορεί να ξεπεράσει τα 8-10 χρόνια.
Ακούγεται πως στις όψεις ρητίνης έχουμε συχνά «μικροσπασίματα».
Στην οδοντιατρική μου καριέρα έχω ασθενείς με όψεις ρητίνης που δεν έχουν σπάσει ποτέ τις όψεις και άλλους «συχνούς επισκέπτες». Τι συμβαίνει στη 2η περίπτωση; Αληθινά δεν γνωρίζω. Υποθέτω ότι σφίγγουν τα δόντια τους το βράδυ και δεν φοράνε τον νάρθηκα βρυγμού που τους δόθηκε. «Δαγκώνουν» σκληρές τροφές με τα μπροστινά τους δόντια αγνοώντας τις γραπτές οδηγίες. Όλες αυτές οι «κακές έξεις» δημιουργούν κατάγματα στα φυσικά δόντια μας, επομένως και στα συνθετικά υλικά όπως οι ρητίνες ή οι πορσελάνες. Εάν δεν θέλουμε να γίνουμε «θαμώνες» ενός οδοντιατρείου θα πρέπει να αποφεύγουμε τα παξιμάδια, τους σκληρούς ξηρούς καρπούς, τα κόκκαλα στο κρέας, το άνοιγμα πλαστικών συσκευασιών με τα μπροστινά δόντια και τέλος να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα μαχαιροπήρουνα συστηματικά.
Από τι εξαρτάται η λήψη της απόφασης;
Η απόφαση ενός υποψήφιου ανάμεσα στις δυο γνωστές τεχνικές εξαρτάται από το ύψος της επένδυσης, τη διάρκεια του αποτελέσματος, τον χρόνο αποκατάστασης, την τελική απόχρωση και τις «διατροφικές θυσίες».
Απόψεις ασθενών όπως «οι όψεις πορσελάνης είναι σαν αυτά τα υπέρλαμπρα χαμόγελα των media» ή «οι όψεις ρητίνης είναι χοντρά δόντια σαν τσίχλες» δεν με βρίσκουν σύμφωνο, όχι πως δεν έχουν μια «δόση αλήθειας».
Το βασικό ερώτημα που θέτω σε έναν υποψήφιο στη φάση του αρχικού interview είναι τι χρώμα του αρέσει, τι σχήμα, πώς έχει οραματιστεί το χαμόγελό του και ανάλογα με τα ευρήματα στην κλινική εξέταση δίνονται τα προτεινόμενα σχέδια θεραπείας. Το τέλειο υλικό αποκατάστασης είναι αυτό που πληροί τις περισσότερες παραμέτρους που ζητά από εμάς ο ενδιαφερόμενος. Η επιτυχία αποκατάστασης ενός χαμόγελου οφείλει να ικανοποιεί τόσο τον θεράποντα όσο και τον ενδιαφερόμενο.
Από τον Χειρουργό Οδοντίατρο Παναγιώτη Καρποδίνη, (www.smiledesignltd.gr)
