Μέσα από την πολυετή επιστημονική μου διαδρομή έχω βρεθεί αντιμέτωπος με την άγνοια ασθενών με αυτοάνοσες διαταραχές ή με τη σύγχυση τους σχετικά με τη σημασία της διατροφικής διαχείρισης στην πάθηση τους.
Έχω διαπιστώσει αλλά και καταγράψει διάφορες ασάφειες σχετικά με το ρόλο της διατροφικής φροντίδας του ανοσοποιητικού και των αυτοάνοσων νοσημάτων. Ας καταρρίψουμε λοιπόν κάθε παρανόηση αντικαθιστώντας την με την αλήθεια.
“Αν δεν μπορείτε να με εμπιστευτείτε, δεν μπορούμε να συνεργαστούμε», είπε ένας γιατρός σε μια νεαρή γυναίκα που αργότερα έγινε ασθενής μου. Αυτή η γυναίκα ζούσε σε μια μικρή πόλη στο Τέξας, όπου υπήρχε μόνο ένας ειδικός για να χειριστεί την κατάσταση της. Αλλά επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει τη συμβατική ιατρική σοφία, είχε μείνει χωρίς θεραπεία. Δεν θέλω κανένας να βρεθεί στη θέση της…”. Η παραπάνω διατύπωση ανήκει στην Αμερικανίδα φυσίατρο Dr. Amy Myers MD.
Κατά την άποψη μου απεικονίζει μία σύγχρονη πραγματικότητα. Επί 14 συνεχόμενα χρόνια ασχολούμαι με τη διατροφική αντιμετώπιση την Σκλήρυνσης κατά Πλάκας, με αφορμή το βιβλίο μου «Διατροφή & Σκλήρυνση κατά Πλάκας – M.S.» και έχω βρεθεί αντιμέτωπος με την άγνοια των ασθενών σχετικά με τη σημασία της διατροφικής διαχείρισης στην πάθηση τους. Το ίδιο ακριβώς έχω διαπιστώσει και με άλλους ασθενείς που πάσχουν από διάφορες άλλες αυτοάνοσες διαταραχές. Έχοντας ασχοληθεί με την επιστήμη της διατροφής και διαιτολογίας περισσότερα από 30 χρόνια (με τουλάχιστον 10 χρόνια σπουδών) αντιμετωπίζω πολυπληθή περιστατικά ασθενών με αυτοάνοσες παθήσεις. Από όλη αυτή την επιστημονική διαδρομή έχω διαπιστώσει αλλά και καταγράψει διάφορες ασάφειες σχετικά με το ρόλο της διατροφικής φροντίδας του ανοσοποιητικού και των αυτοάνοσων νοσημάτων. Ας καταρρίψουμε λοιπόν κάθε παρανόηση αντικαθιστώντας την με την αλήθεια.
1. Οι αυτοάνοσες διαταραχές δεν μπορούν να αντιστραφούν.
Σίγουρα, υπάρχει μια γενετική συνιστώσα στις αυτοάνοσες διαταραχές. Αλλά, όπως μας πληροφορεί το νέα πεδία της επιγενετικής, η γενετική έκφραση μπορεί να τροποποιηθεί. Για να αναπτυχθεί μια αυτοάνοση διαταραχή, πρέπει να ενεργοποιηθεί μία ειδική ομάδα γονιδίων μέσω εκλυτικών παραγόντων από το περιβάλλον σας, τη διατροφή ή την προσωπική σας κατάσταση (στρες, έλλειψη ύπνου κλπ.). Για παράδειγμα, η «υπόθεση της υγιεινής» και η θεωρεία του «Γεωπαθητικού στρες» αποτελούν κυρίαρχες αντιλήψεις σχετικά με την περιβαλλοντική επίπτωση στην έξαρση των κρουσμάτων αυτοάνοσων παθήσεων. Το ίδιο ισχύει και για τους διατροφικούς παράγοντες.
Μέσω της διατροφής, της κατάλληλης αντιμετώπισης γαστρεντερικών διαταραχών και της μείωσης του οξειδωτικού σας στρες, μπορείτε να μεταφέρετε την εντολή στα «προβληματικά» γονίδιά σας να απενεργοποιηθούν, προστατεύοντας έτσι το «πολιορκημένο» ανοσοποιητικό σας σύστημα.
2. Τα συμπτώματά σας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς τη χρήση ισχυρών φαρμάκων.
Είναι πραγματικά λυπηρό, αλλά πολλοί επαγγελματίες υγείας απορρίπτουν τη σημασία της διατροφής ως έναν σημαντικό παράγοντα για την υγεία μας. Η ίδια η έννοια του οξειδωτικού στρες (ή της τοξικής επιβάρυνσης) είναι άγνωστη για τους περισσότερους θεραπευτές, πόσο μάλλον η δυνατότητα της αντιμετώπισης του εν λόγω φαινομένου από εκείνους που πάσχουν από αυτοάνοσες διαταραχές.Ως αποτέλεσμα, όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων, η συμβατική ιατρική διαθέτει πραγματικά μόνο ένα όπλο στο οπλοστάσιό της: τα φάρμακα.Αντί να χρησιμοποιηθεί ένα φάρμακο για την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, μπορείτε να επιλέξετε τρόφιμα και συμπληρώματα διατροφής ώστε να ενισχύσετε και να υποστηρίξετε το ανοσοποιητικό σας και παράλληλα να στοχεύσετε στην αποκατάσταση της σωστής γαστρεντερικής λειτουργίας. Τα φάρμακα δεν είναι η μόνη επιλογή για τη θεραπεία των αυτοάνοσων διαταραχών. Ωστόσο, υπάρχει και η αντίθετη περίπτωση, αυτή της θυρεοειδίτιδας Hashimoto όπου δεν συστήνεται καμία φαρμακευτική αγωγή, αλλά και… διατροφική φροντίδα. Ως αποτέλεσμα επέρχεται προοδευτικά η καταστροφή του θυρεοειδούς αδένα.
3. Όταν αντιμετωπίζετε μια αυτοάνοση διαταραχή με φάρμακα, οι παρενέργειες είναι ήσσονος σημασίας.
Θα ευχόμουν αυτός ο μύθος να ήταν αλήθεια – αλλά δεν είναι. Κάποιοι θεραπευτές, προσπαθώντας να βοηθήσουν τους ασθενείς τους, είναι πιθανό να τους διαβεβαιώνουν ότι τα φάρμακά δεν θα τους προκαλέσουν παρενέργειες ή ότι οι φαρμακευτικές παρενέργειες είναι ήσσονος σημασίας.
Στην πραγματικότητα, οι παρενέργειες των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπεία αυτοάνοσων διαταραχών είναι συχνές και πολύ συνηθισμένες.
4. Η βελτίωση της πέψης και της υγείας του εντέρου δεν σχετίζεται με την εξέλιξη των αυτοάνοσων νοσημάτων.
Είναι μία άποψη που επικρατεί ανάμεσα σε πολλούς θεραπευτές: Το ανοσοποιητικό και το πεπτικό είναι δύο διαφορετικά συστήματα του σώματος που ποτέ τους δεν συγχέονται. Το πρόβλημα όμως είναι ακριβώς εδώ: Δεδομένου ότι η πλειοψηφία των λειτουργιών του ανοσοποιητικού συστήματος ξεκινάει από το έντερο, είναι απαραίτητο να επικεντρωθούμε στο γαστρεντερικό σύστημα και να αντιμετωπίσουμε τυχόν εντερική δυσλειτουργία, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα αυτοάνοσα συμπτώματα.
Για να είστε υγιείς, θα πρέπει να έχετε ένα υγιές έντερο. Και υπάρχουν χιλιάδες ασθενείς που έχουν δει το ανοσοποιητικό σύστημα να ενισχύεται – σχεδόν αμέσως – με την διατροφική φροντίδα του γαστρεντερικού συστήματος.
5. Η διατροφή χωρίς γλουτένη δεν επηρεάζει την αυτοάνοση διαταραχή.
“Χωρίς γλουτένη; Έχουμε ήδη καταναλώσει σιτάρι για χιλιάδες χρόνια, οπότε γιατί ξαφνικά καταλήξαμε ότι δεν είναι υγιεινό;” Αυτό είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι πιστεύουν για το ρόλο της γλουτένης στην υγεία μας, και οι περισσότεροι συμβατικοί επαγγελματίες υγείας συμφωνούν. Πείτε στον θεράποντά σας ότι ανησυχείτε για τη γλουτένη και το πιθανότερο είναι να σας απαντήσει: “Μπορείτε να κάνετε μια εξέταση αίματος και να δούμε αν έχετε κοιλιοκάκη» και «Έχετε κάποια πεπτικά προβλήματα; Όχι; Τότε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τη γλουτένη”.
Η ιδέα όμως ότι η γλουτένη ενδεχομένως δεν επηρεάζει την κατάστασή σας μπορεί να είναι ένας από τους πιο διάχυτους μύθους για τις αυτοάνοσες διαταραχές.
6. Η αυτοάνοση διαταραχή σας καταδικάζει σε μια χαμηλή ποιότητα ζωής.
“Μου είπαν ότι, με την πάροδο του χρόνου, θα γίνομαι όλο και πιο αδύναμος.”
«Είπα στο γιό μου να μην μου φέρει τα εγγόνια μου. Μπορεί να γίνω χειρότερα.”
“Μερικές φορές ο πόνος γίνεται τόσο δυνατός, που δεν μπορώ να κάνω μια βόλτα με το σύζυγό μου.”
Αυτά είναι τα είδη των προβλημάτων που κάποιος με μια αυτοάνοση διαταραχή μπορεί συχνά να αντιμετωπίζει, αλλά μπορούν να είναι αναστρέψιμα. Αν ακολουθήσετε τις συμβουλές που προτείνει του βιβλίο «Αυτοάνοσα, Ανοσοποιητικό & Διατροφή» μπορεί να μην έχετε καθόλου συμπτώματα και πόνο.
7. Υπεύθυνα για τις αυτοάνοσες διαταραχές είναι τα γονίδια και όχι το περιβάλλον.
Λοιπόν, η γενετική αντιπροσωπεύει περίπου το 25% της πιθανότητας να αναπτύξετε μια αυτοάνοση διαταραχή. Αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο 75% προέρχεται από το περιβάλλον. Το γεγονός αυτό προσδίδει μία πολύ αισιόδοξη προοπτική στην αντιμετώπιση των αυτοάνοσων παθήσεων. Μην γίνετε λοιπόν δέσμιος της γενετικής υποδομής σας. Όποια και αν είναι τα γονίδια με τα οποία γεννηθήκατε, έχετε τη δυνατότητα να διαχειριστείτε την αντίδραση του σώματός σας στην αυτοανοσία και να δημιουργήσετε μια ήρεμη και υγιή ζωή.
8. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα είναι συγκεκριμένο και δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για να το υποστηρίξετε.
Οι συμβατικοί θεραπευτές προτείνουν για την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων παθήσεων φαρμακευτική αγωγή, είτε για τη διαχείριση των συμπτωμάτων, είτε για να καταστείλουν τη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος. Το βιβλίο «Αυτοάνοσα, Ανοσοποιητικό & Διατροφή» παρουσιάζει τη διατροφοκεντρική αντίληψη της αντιμετώπισης των αυτοάνοσων διαταραχών, μέσω της ρύθμισης του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και την διατροφική φροντίδα του εντέρου. Η προσέγγισή μου είναι ριζικά διαφορετική. Χαίρομαι τόσο πολύ όταν βλέπω τους ανθρώπους που έχω συμβουλεύσει, των οποίων οι ζωές έχει αλλάξει. Θέλω να μοιραστώ αυτή την ελπίδα μαζί σας, ώστε να μπορείτε να αψηφήσετε τους μύθους που περιβάλλουν το όλο ζήτημα και να αγκαλιάσετε την υπόσχεση μίας ολοκληρωμένης προσέγγισης.
Aπό τον κλινικό Διαιτολόγο- Διατροφολόγο Δημήτρη Γρηγοράκη.
