1) Κύριος στόχος για τη μείωση της υπέρτασης είναι η μείωση της πρόσληψης αλατιού: ΜΥΘΟΣ
Προτεραιότητα έχει η μείωση του σωματικού βάρους παράλληλα με τον περιορισμό του άλατος σε συνδυασμό με τη διαιτητική πρόσληψη καλίου(πορτοκάλια / μπανάνες / ντομάτες). Συνίσταται αποφυγή τροφίμων με συντηρητικά.
2) 1 – 2 ποτηράκια κρασί κάνουν καλό στην υπέρταση: ΑΛΗΘΕΙΑ (εν μέρει)
Ενδεχομένως το κόκκινο κρασί που έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Γενικά δεν συστήνεται παντός τύπου αλκοόλ.
3)Tο σκόρδο και το κρεμμύδι βοηθούν στη λειτουργία της καρδιάς και μειώνουν την αρτηριακή πίεση: ΜΥΘΟΣ
Ουδόλως επιφέρουν ρύθμιση της αρτηριακής υπέρτασης.
4)Η φαρμακευτική αγωγή για την υπέρταση είναι ισόβια: ΜΥΘΟΣ (εν μέρει)
Σε ήπια υπέρταση και εφόσον βελτιωθούν συνυπάρχοντες επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως: παχυσαρκία, κατάχρηση άλατος και αλκοόλ, ενδέχεται προσωρινά να αναστείλει τη φαρμακευτική αγωγή δοκιμαστικά.
5) Τα αντιυπερτασικά φάρμακα έχουν πολλές παρενέργειες: ΜΥΘΟΣ
Ενδεχομένως όμως να υπάρξουν ελεγχόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες ( κεφαλαλγία / οιδήματα κάτω άκρων / βήχας).
6) Μετά την έναρξη της αντιυπερτασικής αγωγής δεν χρειάζεται να παρακολουθείται πλέον η αρτηριακή πίεση: ΜΥΘΟΣ
Η υπέρταση συνήθως δεν έχει συμπτώματα και μπορεί να τροποποιηθεί από διάφορους παράγοντες (μη συμμόρφωση ασθενούς / εξελικτική επιδείνωση).
7) Ακόμα κι αν ο γιατρός διαπιστώσει υψηλή αρτηριακή πίεση αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε υποχρεωτικά υπερτασικοί : ΑΛΗΘΕΙΑ
Απαιτούνται καθημερινές μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης στο σπίτι, τρεις διαδοχικές μετρήσεις σε ιατρείο, ή και τεκμηρίωση με 24/ωρη ηλεκτρονική καταγραφή της αρτηριακής πίεσης.
8)Η υπέρταση των γονέων είναι κληρονομική : ΜΥΘΟΣ (εν μέρει)
Υπάρχει εν τούτοις κληρονομική επιβάρυνση. Προϊούσης όμως της ηλικίας, στους περισσότερους, η αρτηριακή πίεση αυξάνεται εξελικτικά προς υπέρταση .
9) Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης στον υπερτασικό ασθενή, είναι η εγκεφαλική αιμορραγία: ΜΥΘΟΣ
Στις περισσότερες περιπτώσεις, το εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται από απόφραξη εγκεφαλικής αρτηρίας. Μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει στην απότομη πτώση της αρτηριακής πίεσης.
10) Επικίνδυνη είναι η αύξηση της διαστολικής («μικρής») κυρίως και όχι τόσο της συστολικής («μεγάλης») αρτηριακής πίεσης: ΜΥΘΟΣ
Η μεμονωμένη συστολική υπέρταση στις μεγαλύτερες ηλικίες αποτελεί καθοριστικό παράγοντα αυξημένου καρδιαγγειακού κινδύνου.
11) Επιβάλλεται άμεση αντιμετώπιση της υπέρτασης μετά τη διαπίστωση της: ΜΥΘΟΣ
Η πρόκληση βλάβης από την υπέρταση αποτελεί μακροχρόνια διαδικασία και ως εκ τούτου σημασία έχει το ιστορικό της υπέρτασης και όχι κατ’ ανάγκην η ονομαστική τιμή της αρτηριακής πίεσης.
12) Στην ήπια υπέρταση αρκεί η περιστασιακή χορήγηση ορισμένων αντιυπερτασικών φαρμάκων (π.χ. διουρητικών) δυο ή τρεις φορές την εβδομάδα: ΜΥΘΟΣ
Απαιτείται καθημερινή λήψη της αντιυπερτασικής αγωγής τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, συνήθως το πρωί.
13) Στους ηλικιωμένους δεν πρέπει να διορθώνεται η υπέρταση, επειδή τα διάφορα όργανα(εγκέφαλος / νεφροί), έχουν «συνηθίσει» να λειτουργούν με αυτή την πίεση : ΜΥΘΟΣ
Η σταδιακή αποκατάσταση της αρτηριακής πίεσης επιφέρει δραστική μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου, όπως ακριβώς και στους νέους και ίσως και περισσότερο.
14) Η απότομη αύξηση της αρτηριακής πίεσης σε υψηλά επίπεδα (π.χ. 200/100 mmHg) είναι ”υπερτασική κρίση” και πρέπει να ελέγχεται επειγόντως: ΜΥΘΟΣ
Τέτοιες αυξήσεις μπορεί να συμβούν και σε φυσιολογικά άτομα κάτω από συνθήκες έντονου στρες. Σημασία έχει η μακροχρόνια / επίμονη και όχι η περιστασιακή αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
15) Ο υπερτασικός είναι σε θέση να ”καταλαβαίνει” πότε ανεβαίνει η πίεσή του με βάση τα συμπτώματα που του προκαλεί: ΜΥΘΟΣ
Δεν έχει αποδειχθεί συσχέτιση του ύψους της αρτηριακής πίεσης με την εμφάνιση συμπτωμάτων, (πονοκέφαλος ή ζάλη κλπ). Το σωστό είναι να εφαρμόζεται σταθερή θεραπεία όταν διαπιστώνονται σταθερά αυξημένες τιμές αρτηριακής πίεσης, σε μετρήσεις ανεξάρτητες από την παρουσία συμπτωμάτων.
16)Η υπέρταση ενδέχεται να προκαλέσει ρινορραγία, που απαιτεί επείγουσα αντιμετώπιση της υπέρτασης: ΜΥΘΟΣ
Η ρινορραγία προέρχεται από ρήξη φλεβιδίων και οφείλεται σε τοπικούς παράγοντες (π.χ. ξηρότητα βλεννογόνου, ρινίτιδα, παρέκκλιση διαφράγματος κ.λπ.)
17) Η αντιυπερτασική θεραπεία εξαλείφει κάθε κίνδυνο για έμφραγμα μυοκαρδίου ή εγκεφαλικού επεισοδίου: ΜΥΘΟΣ (εν μέρει)
Επιβάλλεται να αντιμετωπίζονται και άλλοι παράγοντες κινδύνου που τυχόν υπάρχουν(σακχαρώδης διαβήτης, υπερλιπιδαιμία, παχυσαρκία, καθιστική ζωή, υπνική άπνοια, κάπνισμα, κλπ), ώστε να επιτυγχάνεται δραστική μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου.
Από τον παθολόγο-κλινικό υπερτασιολόγο, Ευάγγελο Δημητρέλλο.
