Η παρένθετη μητρότητα είναι μια διαδικασία που βοηθά ακόμη περισσότερα ζευγάρια να γίνουν γονείς. Παρένθετη ονομάζεται η γυναίκα που κυοφορεί ένα έμβρυο προοριζόμενο για κάποια άλλη, που για ιατρικούς λόγους δεν μπορεί ή δεν πρέπει να κυοφορήσει. Η παρένθετη «δανείζει» την μήτρα της για τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού, πράξη που έχει πολλές νομικές, ιατρικές, κοινωνικές και ψυχολογικές προεκτάσεις.
Αρχικά δημιουργούνται έμβρυα μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης από τους μελλοντικούς γονείς του παιδιού, τα οποία στην πορεία μπορούν να κρυοσυντηρηθούν, έως ότου βρεθεί η παρένθετη και δοθεί έγκριση από το δικαστήριο.
Η ανεύρεση παρένθετης είναι συνήθως κάτι που αναλαμβάνει το ζευγάρι.
Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία η παρένθετη πρέπει να είναι από 25 έως 45 ετών. Επίσης, πρέπει να έχει γεννήσει τουλάχιστον ένα δικό της παιδί, να μην έχει υποβληθεί σε δύο καισαρικές τομές, να είναι μόνιμος κάτοικος Ελλάδος, και η διαδικασία να έχει εγκριτική απόφαση ελληνικού δικαστηρίου. Η χρήση των ωαρίων της παρένθετης για τη δημιουργία εμβρύου απαγορεύεται, καθώς ο ρόλος της είναι μόνο αυτός της κυοφορίας, για τον οποίο υπάρχει σχετική και νόμιμη αποζημίωση. Η γυναίκα για την οποία γίνεται η πράξη αυτή θα πρέπει να έχει έγγραφη γνωμάτευση από ιατρό ότι δεν δύναται να κυοφορήσει, καθώς και τα αίτια γι’ αυτό.
Από ιατρικής πλευράς η διαδικασία προϋποθέτει γενικό, γυναικολογικό και ψυχιατρικό έλεγχο της παρένθετης, ενημερώνοντας τη για όλες τις πιθανές επιβαρύνσεις της υγείας της, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη των μελλοντικών γονιών, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Η παρένθετη μητέρα έχει το δικαίωμα να αλλάξει γνώμη μέχρι την εμβρυομεταφορά, γεγονός που πολλές φορές προκαλεί έντονη συναισθηματική φόρτιση για την οποία όλα τα συμβαλλόμενα μέρη πρέπει να είναι προετοιμασμένα. Ενώ τα περιστατικά παρένθετης μητρότητας δεν είναι πολλά και ο αριθμός τους παραμένει σταθερός τα τελευταία χρόνια, αποτελεί για πολλά ζευγάρια τη μοναδική διέξοδο στο λαβύρινθο της υπογονιμότητας.
