Οι ουρολοιμώξεις είναι από τις συχνότερες λοιμώξεις που προσβάλλουν τον άνθρωπο. Ιδιαίτερα ευάλωτες είναι οι νέες, σεξουαλικά δραστήριες γυναίκες, ενώ στους άνδρες είναι πιο συχνές μετά την ηλικία των 50 ετών.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν υπάρχουν μικρόβια στο ουροποιητικό σύστημα. Όταν όμως μικροοργανισμοί εισέρχονται και πολλαπλασιάζονται μέσα του, τότε προκαλείται ουρολοίμωξη. Συνήθως δημιουργούνται από μικρόβια της εντερικής χλωρίδας, τα οποία εισέρχονται αρχικά στην ουρήθρα και από εκεί μπορεί να μετακινηθούν προς την ουροδόχο κύστη ή και τον νεφρό. Στη μεγάλη πλειονότητα των ουρολοιμώξεων ο υπεύθυνος μικροοργανισμός είναι το κολοβακτηρίδιο .
Τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης είναι αίσθημα καύσου κατά την ούρηση, συχνουρία και πυρετός. Ο πυρετός είναι το καθοριστικό σύμπτωμα που υποδηλώνει ουρολοίμωξη και όχι μια απλή κυστίτιδα.
Η διάγνωση γίνεται με κλινική εξέταση και, κυρίως, με την καλλιέργεια ούρων. Αν η καλλιέργεια αποκαλύψει κάποιο μικρόβιο, ακολουθεί αντιβιόγραμμα και τεστ ευαισθησίας για να καθοριστεί το κατάλληλο αντιβιοτικό. Εάν η καλλιέργεια ούρων δεν αποκαλύψει το υπαίτιο μικρόβιο, γίνεται καλλιέργεια αίματος.
Όταν έχει κανείς επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις, δηλαδή 3 – 4 φορές τον χρόνο, πρέπει να αποκλειστεί η ύπαρξη παθολογικής κατάστασης στο ουροποιητικό, όπως η λιθίαση, οι ανατομικές ανωμαλίες και στους άνδρες ή υπερτροφία του προστάτη.
Η αντιβιοτική αγωγή για τις ουρολοιμώξεις διαρκεί 2 εβδομάδες κατά μέσον όσο και πολλές φορές χρειάζεται ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών, που προϋποθέτει εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Για την πρόληψή τους συνιστάται ακολούθηση των κανόνων υγιεινής, κατανάλωση άφθονων υγρών και έλεγχος του ουροποιητικού μία φορά τον χρόνο με γενική ούρων και υπερηχογράφημα.
Από τον χειρουργό ουρολόγο Δρ. Ηρακλή Πούλια, Διδάκτορα Πανεπιστημίου Αθηνών