Γνωρίζετε ότι έχουν γίνει έρευνες από το 2008 στο Ιράν που έχουν αποδείξει ότι η Ρεφλεξολογία μειώνει τη διάρκεια του τοκετού και την ένταση του πόνου;
Η έρευνα έχει γίνει στο μαιευτήριο Shahid Akbarabadi στην Τεχεράνη. Χωρίζοντας τις επίτοκες σε 3 ομάδες, στο διάστημα της διαστολής του τραχήλου μεταξύ 4-5 εκ., απέδειξαν ότι η ομάδα που δεχόταν Ρεφλεξολογία είχε μειωμένα ποσοστά πόνου, συγκριτικά με τις άλλες 2 ομάδες, στις οποίες η μία δεχόταν την κλασσική μέθοδο ενώ η άλλη ομάδα δεχόταν ψυχολογική υποστήριξη.
Σε όλες τις ομάδες, ζητήθηκε από τις επίτοκες να αξιολογήσουν την ένταση του πόνου που ένιωθαν, πριν και μετά από κάθε παρέμβαση και κυρίως μεταξύ των διαστολών 6-7εκ. και 8-10εκ.
Η ένταση του πόνου, σε όλα τα στάδια των διαστολών του τραχήλου, ήταν σημαντικά μειωμένος στην ομάδα που δεχόταν Ρεφλεξολογία. Και η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η Ρεφλεξολογία μειώνει τη διάρκεια και την ένταση του τοκετού.
Εδώ υπάρχουν κάποια όρια που θα πρέπει να αναφερθούν έτσι ώστε να εφαρμοστεί σωστά η μέθοδος αυτή. Η Ρεφεξολογία μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στο πρώτο στάδιο του τοκετού. Δηλαδή από 0 έως 10 εκ. διαστολή όπου εφαρμόζοντας μια πληθώρα τεχνικών βοηθάμε το σώμα να παράγει ωκυτοκίνη και να γίνονται οι διαστολές μεγαλύτερες.
Παράλληλα ο οργανισμός οξυγονώνεται καλύτερα διεγείροντας την περιοχή του διαφράγματος με αποτέλεσμα τη βέλτιστη οξυγόνωση και του βρέφους. Να θυμίσουμε εδώ ότι όποιο όργανο ή περιοχή του σώματος αναφέρουμε, μιλάμε για διεργασίες που γίνονται στα πέλματα.
Ακόμη και αν η επίτοκος έχει υποστεί επισκληρίδιο που σημαίνει παροδικό «μούδιασμα» από τη μέση και κάτω μπορούμε να εφαρμόσουμε τη Ρεφλεξολογία με το ίδιο αποτέλεσμα. Ο λόγος είναι ότι διεγείρουμε αντανακλάσεις οργάνων και συστημάτων που βρίσκονται στα πέλματα, δεν διεγείρουμε νευρικές απολήξεις. Όσες γυναίκες δέχτηκαν Ρεφελξολογία την ώρα του τοκετού συχνά αναφέρουν ότι ήταν η πιο όμορφη στιγμή στην ζωή τους.
της Ρεφλεξολόγου Δέσποινας Παπαβασιλείου
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””