Κήλη είναι μια συχνή πάθηση στην οποία ένα εσωτερικό όργανο προβάλλει από κάποιο εξασθενημένο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος.
Μπορεί να εμφανιστεί σε γυναίκες και άντρες, μπορεί να εμφανιστεί με την γέννηση ή σε κάποια στιγμή στη ζωή μας, αλλά δεν βελτιώνεται με το χρόνο ούτε υπάρχει πιθανότητα κάποια στιγμή να εξαφανιστεί. Αντίθετα, μια παραμελημένη κήλη μπορεί μέχρι και να στοιχίσει τη ζωή στον ασθενή.
Μια κήλη αναγνωρίζεται συνήθως εύκολα. Μια προεξοχή σαν μπαλόνι στην περιοχή του ομφαλού (ομφαλοκήλη), μεταξύ στέρνου και ομφαλού (επιγαστρική κήλη), στην βουβωνική χώρα (βουβωνοκήλη/μηροκήλη) ή γύρω από παλαιά χειρουργική ουλή (μετεγχειρητική κήλη), πρέπει να μας οδηγήσει στην αναζήτηση ιατρικής βοήθειας, ακόμα και αν δεν υπάρχουν άλλα συμπτώματα. Πόνος στην περιοχή της κήλης, σκληρή διόγκωση που δεν «μπαινοβγαίνει» ελεύθερα στην κοιλία ως συνήθως, ερυθρότητα του δέρματος και πυρετός, είναι μερικά από τα συμπτώματα που θα οδηγήσουν τον ασθενή άμεσα στο χειρουργείο, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με όλα τα προβλήματα που προκύπτουν από το επείγον της κατάστασής του. Μια κήλη, λοιπόν, πρέπει να αντιμετωπίζεται μόλις διαγιγνώσκεται και η μοναδική θεραπεία είναι η χειρουργική αντιμετώπιση.
Οι κλασσικές μέθοδοι αποκατάστασης αφορούν το κλείσιμο του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος από το οποίο προβάλλει η κήλη με διάφορες τεχνικές συρραφής ή την κάλυψη του χάσματος με ειδικά πλέγματα, με χειρουργική τομή πάνω από την κήλη και χειρισμούς που συνεπάγονται άλλοτε μικρότερο και άλλοτε μεγαλύτερο χρόνο ανάρρωσης και επιστροφής σε πλήρη δραστηριότητα.
Η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της κηλών κερδίζει όλο και περισσότερο την προτίμηση Χειρουργών και ασθενών, καθώς υπάρχουν πλέον πολυάριθμες διεθνείς μελέτες που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά της. Η ακόμα μεγαλύτερη ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου λόγω της αποφυγής της χειρουργικής τομής, η γρηγορότερη κινητοποίηση του ασθενούς και η ελάττωση του κινδύνου λοιμώξεων είναι μερικά από τα πλεονεκτήματα την λαπαροσκοπικής μεθόδου.
Η τεχνική της λαπαροσκόπησης έχει το πλεονέκτημα της προσέγγισης της πάσχουσας περιοχής ή οργάνου της κοιλιάς χωρίς χειρουργική τομή. Η κοιλιά γεμίζει με αδρανές αέριο για να υπάρχει ο απαραίτητος χώρος εργασίας και από 3-4 μικρές τρύπες στο δέρμα (μικρότερες από 1 εκ.) εισέρχονται μέσα στην κοιλιά η οπτική συσκευή και τα λαπαροσκοπικά εργαλεία.
Για την αντιμετώπιση μιας κήλης, εντοπίζεται και προετοιμάζεται κατάλληλα η πάσχουσα περιοχή ενώ ο Χειρουργός έχει συνολική εικόνα του εσωτερικού της κοιλιάς. Έτσι μπορεί να εντοπίσει πιθανά άλλα προβλήματα (πχ μια μικρότερη κήλη σε άλλο σημείο) που δεν ήταν εμφανή ή δεν είχαν εμφανίσει ακόμη συμπτώματα. Από μία οπή του δέρματος εισάγεται τυλιγμένο το ειδικό πλέγμα και μέσα στην κοιλιά, τοποθετείται πάνω από το χάσμα της κήλης και στερεώνεται στη θέση του με ειδικά κλιπς. Στη συνέχεια αδειάζει η κοιλιά από το αέριο και κλείνονται οι τρύπες στο δέρμα με ράμματα ή ειδική κόλλα. Λίγες ώρες μετά το χειρουργείο ο ασθενής κινητοποιείται πλήρως και επιστρέφει στο σπίτι του την ίδια ή την επόμενη ημέρα, ενώ σε λίγες εβδομάδες μπορεί να επιστρέψει σε πλήρη σωματική άσκηση. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ξανά ότι ο μετεγχειρητικός πόνος είναι ελάχιστος και πλήρως αντιμετωπίσιμος με απλά παυσίπονα.
Επειδή, όμως, ο οργανισμός κάθε ασθενούς έχει τις ιδιαιτερότητές του, δεν είναι δυνατόν η ίδια θεραπευτική προσέγγιση να ταιριάζει σε όλους. Η τελική απόφαση του τρόπου αντιμετώπισης μιας κήλης παίρνεται από κοινού από τον ασθενή και τον θεράποντα Ιατρό με πρώτο και κύριο κριτήριο την ασφάλεια για τον ασθενή .
