Η προστατίτιδα, γνωστή και ως «σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους», είναι μια φλεγμονή του προστάτη αδένα, που μπορεί να είναι οξεία, χρόνια, μολυσματική ή μη μολυσματική.
Είναι μια αρκετά συχνή, βασανιστική κατάσταση, που δυσκολεύει τους πάσχοντες στην καθημερινότητά τους και πολλές φορές τους κάνει να αισθάνονται αμηχανία ή και ντροπή, ενίοτε και θλίψη, πέρα από πόνο…
Ποια είναι, όμως, τα συμπτώματα της χρόνιας προστατίτιδας; Αίσθηση βάρους και πόνος στο περίνεο (δηλαδή στην περιοχή ανάμεσα στους όρχεις και στον πρωκτό), συχνουρία, επιτακτική ανάγκη κένωσης του εντέρου, δυσκολία και ενοχλήσεις κατά την ούρηση, πρόωρη ή επώδυνη εκσπερμάτιση, διαταραχές στη στύση είναι μερικά από αυτά.
Κάποιες φορές ο πόνος είναι τέτοιος, που ο ασθενής χάνει τον ύπνο του, την ικανότητα να ασκηθεί, ακόμη και τη δουλειά του.
Κλασική θεραπεία αποτελούν κατηγορίες αντιβιοτικών, όπως οι κινολόνες. Παρόλο, όμως, που χορηγούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα ενός, δύο ή τριών μηνών, δεν κατορθώνουν πάντα να “ξεριζώσουν” το πρόβλημα.
Όπως εξηγεί ο χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος Κωνσταντίνος Ρόκκας: «Εφόσον δεν βρεθεί άμεση θεραπεία, αναπόφευκτα ο άνδρας επιβαρύνεται ψυχολογικά. Η δυσκολία στη θεραπεία έγκειται στο ότι τα αντιβιοτικά, που χορηγούνται, δυσκολεύονται να διαπεράσουν την κάψα του προστάτη και να φθάσουν στον αδένα που φλεγμαίνει. Αποτέλεσμα είναι να παρατηρούνται υφέσεις και εξάρσεις. Ενώ, λοιπόν, πιστεύουμε ότι όλα πηγαίνουν καλά, μετά από 2-3 μήνες το πρόβλημα μπορεί να επιστρέψει».
Συνήθως η χρόνια προστατίτιδα οφείλεται σε μικρόβια, που έχουν περάσει μέσω της ουρήθρας στον προστάτη, κυρίως μετά από σεξουαλική επαφή. Αφορά περισσότερο σε νέους άνδρες, που είναι πιο ενεργοί σεξουαλικά και δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τη συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, αφού, και σε μια μόνιμη σχέση, το μικρόβιο δεν είναι δύσκολο να περάσει στον προστάτη, έπειτα από την ελεύθερη επαφή με γυναίκα, που έχει εμφανίσει κολπίτιδα, π.χ. από πισίνα.
Τα καλά νέα είναι ότι για ασθενείς με χρόνια προστατίτιδα, χωρίς τη χρήση φαρμάκων και χωρίς την ύπαρξη παρενεργειών, υπάρχει νέος τρόπος αντιμετώπισης τα τελευταία δύο χρόνια.
Ο λόγος για τα κρουστικά κύματα χαμηλής έντασης, που χρησιμοποιούνται με επιτυχία εδώ και χρόνια για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας.
«Πλέον, όπως έχει αποδειχθεί και από επιστημονικές μελέτες, που έχουν δημοσιευθεί σε σημαντικά ιατρικά περιοδικά, τα κρουστικά κύματα είναι αποτελεσματικά και στην αντιμετώπιση της χρόνιας προστατίτιδας», τονίζει ο κύριος Ρόκκας.
Και συνεχίζει: «Έχουμε κι εδώ αγγειογένεση, που προκαλεί αντιφλεγμονώδη δράση. Επιτυγχάνεται, δηλαδή, καλύτερη αιμάτωση, που έχει ως αποτέλεσμα την καταπολέμηση της φλεγμονής. Οι κεφαλές του μηχανήματος είναι παρόμοιες με εκείνες, που χρησιμοποιούν οι φυσίατροι και οι ορθοπαιδικοί, για να αντιμετωπίσουν τενοντίτιδες και άλλες φλεγμονές. Είναι, όμως, διαφορετικό το θεραπευτικό πρωτόκολλο σε σχέση με αυτό, που ακολουθείται για τη στυτική δυσλειτουργία. Η θεραπεία δεν εστιάζεται στο πέος, αλλά στην περιοχή ανάμεσα στους όρχεις και στον πρωκτό, δηλαδή στο περίνεο. Έχουμε, λοιπόν, μια θεραπεία ανώδυνη, ακίνδυνη, χωρίς παρενέργειες, με υψηλή αποτελεσματικότητα, η οποία βοηθά στη μόνιμη αντιμετώπιση της χρόνιας προστατίτιδας».
Η θεραπεία είναι σημαντικό να ξεκινήσει το ταχύτερο, προκειμένου ο ασθενής να απαλλαγεί από όλα τα ενοχλητικά συμπτώματα, που συχνά περιορίζουν την κοινωνικότητά του, κάνοντάς τον να φλερτάρει με την κατάθλιψη.
Όμως κάτι τέτοιο δεν είναι πάντοτε εύκολο, καθώς, όπως λέει χαρακτηριστικά ο χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος, λόγω του ότι τα συμπτώματα δεν είναι έντονα, όπως ένας υψηλός πυρετός σε μία οξεία προστατίτιδα, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει από πότε έχει ξεκινήσει το πρόβλημα.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η θεραπεία με κρουστικά κύματα κατά της χρόνιας προστατίτιδας μπορεί να συνδυαστεί και με αντιβιοτικά, έτσι ώστε, με την αυξημένη αιμάτωση, οι φαρμακευτικές ουσίες να περάσουν πιο εύκολα στον προστάτη. Με τη διάγνωση μπορεί κάποιος να ξεκινήσει παράλληλα και τη θεραπεία με τα κρουστικά κύματα, που συνήθως αποτελείται από έξι συνεδρίες, δύο φορές εβδομαδιαίως για τρεις εβδομάδες.